een vergroting 
_N.B. het toenmalige huisnummer 394 is nu 446-448._  
Veel klanten hebben me bezworen (toen dat eens ter sprake kwam) om nooit te verhuizen uit onze gezellige locatie. Hoe onpraktisch het ook is, jullie hebben gelijk: ik ben gehecht en velen met mij. De nadelen van een oud pand heb ik dit najaar ervaren: CV en waterleiding gingen beiden lekken en een grote (al eerder besproken) opknapbeurt moest nu rap uitgevoerd worden. Zo heb ik dus de afgelopen weken onze zeer vakkundige loodgieter [http://www.vandongen-installateurs.nl/loodgieter.html] over de vloer gehad. We zijn momenteel alle luiken, die gezaagd en muren die opengebroken moesten worden aan het repareren... Onvoorziene klussen, die het leven van een ondernemer zo afwisselend maken! De andere geplande verbouwingen schuif ik even door naar 2014, je kan maar 1x je geld uitgeven nietwaar?  
_WAT ME NOG VAN HET HART MOET..._
In zo'n Nieuwsbrief lijkt het (ten onrechte!) dat ik hier alles in mijn uppie regel, maar laat ik duidelijk zijn: zonder mijn (naast gezellige ook gedreven) team is het onmogelijk om deze enorme verzameling zaden, planten, bollen en knollen te beheren en aan jullie te leveren. Naast veel zorg om, voor en aan elkaar hebben we ook veel lol en kameraadschap. Werken bij Vreeken's Zaden kan pittig en druk zijn, maar we staan voor elkaar op de bres als er ongemakken of minder prettige levensperiodes ontstaan. Enerverend, emotioneel en hartverwarmend! Hoe stop je ooit met zo'n bedrijf? Alleen al voor mijn medewerkers ga ik nog even door, wees niet bang. 		 
  [https://www.vreeken.nl/nieuwsbrief/036/036_img7b.jpg] 
Maar ja, de teller loopt wel hoor, ik ben aan mijn 56e levensjaar bezig en de afgelopen 38 jaar waren tropenjaren. Gerekend naar een normale werknemer heb ik er minstens 76 werkjaren opzitten.
 Ons enorme sortiment ben ik inmiddels aan het veiligstellen voor een eventuele voortzetting van ons bedrijf, alles staat in digitale data, steeds meer zaken maak ik overdraagbaar. Er zijn zelfs al serieuze gegadigden op mijn pad gekomen... Gelukkig ben ik nooit ziek en heb veel energie, de komende 10 jaar wil deze jongen nog hard werken. Vooruitkijken en toch met de dag leven, die combinatie werkt bij mij het beste! 
Tot een volgend schrijfsel en een goede maand verder! 
Ton Vreeken, oktober 2013  
 		 facebook [https://www.facebook.com/vreekenszaden]