LEVERBAAR VAN SEPTEMBER-DECEMBER. Rond de Middellandse Zee is het bolletje van de sierlijke Kuifjesdruif of Kuifhyacint al duizenden jaren bekend als een voedzame lekkernij en (omdat het langs de hellingen in het wild groeit) typisch voedsel dat al snel na de laatste Ijstijd werd genuttigd. Vooral de Italianen hebben het klaarmaken (koken en inzuren) van deze bolletjes tot kunst verheven, vandaar dat we ze tot Lampascioni hebben gedoopt, de originele streeknaam, zoals ze in Zuid-Italië en Sicilië bekend zijn. Ze lijken op inmaakuitjes, maar smaken uniek: een stevig aroma, een tikje bitter en pikant, maar bij goede bereiding net zuur genoeg om tot een “buonissimi” te komen! De Grieken noemen de bolletjes overigens “Voulvi”. Er is iets vreemds met bitterheid in smaak… Wij proberen het weg te werken maar met de juiste combinatie, bijvoorbeeld met “Fave e Cicoria” (bonenpuree met cichorei) ontstaat er een Mediterrane smaak, die het leven zelf aldaar symboliseert: de zoete bitterheid. Zoet en bitter: de een kan niet zonder de ander!

Hoe sierlijk ook lekker kan zijn ontdekten de Native Americans (Indianen) al eeuwen geleden. De Salish-, Nez Perce-, Shoshone-, Paiutes-, Cree- en Blackfoot-stammen roosterden of kookten de bolletjes van deze fraaie Camassia. Rauw smaken ze mild, maar met een iets taaie textuur, waar je van houden moet. De heerlijk zoete, notige smaak is het resultaat van de echte slow-cook! De Indianen maakten een grondoven: graaf een gat in de grond, bekleed dat met (liefst platte) stenen en bouw er een flink vuur in. Zodra het vuur gaat smeulen, kunnen de bolletjes in een afgesloten oude pan op de stenen gelegd worden, de kuil dichtgooien met aarde en 2 dagen laten smeulen. Een van de moderne methodes: gebruik een stoompan en laat de bolletjes 36 uur rustig stomen. Houd het waterniveau in de gaten, na 12-24 uur komt er al een heerlijk zoete melassegeur uit de pan! In een oven op 220̊C, gedurende 12 uur is ook een goede optie. Als de witte (schoongemaakte) bolletjes via beige naar bruin verkleuren is het Slowfoodproject gelukt, de inuline is omgezet naar fructose: een beetje zout er op en smullen maar, je blijft er van eten, ook heel populair bij kinderen! Zie ook arcadianabe.blogspot.nl en honest-food.net
De bolletjes zijn volkomen winterhard en geven licht- tot donkerblauwe, stervormige bloemetjes aan 30-90 cm lange stengels. Ze voelen zich thuis in elke grondsoort.