Koudebestendige andijvie met fijn ingesneden blad. Een sierraad in de salade met een prettig bitter aroma. Je kan deze andijvie in elk stadium oogsten, geheel uitgegroeid worden ze soms iets dichtgebonden (vroeger met raffia) om het centrum van de krop te bleken en zachter van smaak te maken. Gelukkig past een bittere smaak steeds beter in onze eetgewoonte, er komt vaak veel gezondheid in mee...
Dit Italiaanse ras werd in 1957 geïntroduceerd en is sindsdien nog steeds geliefd bij hobbyist en tuinder.

Een sterk, wat ouder ras, dat buiten een goede oogst geeft. De vruchten zijn tamelijk glad en bittervrij. Het oogststadium bepaalt de grofheid: wie van fijne, kleine augurken houdt moet dus vroeg oogsten, grotere vruchten kunnen als komkommertje worden gegeten of worden ingemaakt als “zure bom”.

De Golden Detroit is een betrouwbare, aromatische gouden biet met fraai en smakelijk blad. Gele bieten winnen terrein bij tuinders en culinaire genieters vanwege de zoete en mildere smaak. De levendige oranjegele kleur van Golden Detroit is een prachtige aanvulling op salades en maaltijden. Gekookt wordt dit krootje boterbloemgeel en smelt het in je mond. De lichtgroene, goudgeel geaderde bladeren zij jong geoogst goed te combineren in salades en kort gekookt een heerlijke snijbiet.

Dit kogelronde bietje is dieprood en erg goed van smaak. Het ras is monogerm (éénkiemig), er komt dus maar 1 plantje uit 1 zaadje, dat betekent minder werk met uitdunnen! (Normaal bietenzaad bevat meerdere kiemen, er komen dus altijd meer plantjes dicht bij elkaar). Oogst eens een maaltje zeer vroeg: verrukkelijke babykrootjes!

Een gezond en fraai streekgewas uit het Spaanse Baskenland! De compacte planten tonen eerst de groene peulen, die jong zeer goed eetbaar zijn als sperzieboon en uiteindelijk oogst je de pikzwarte zaden!

Dit zwartzadige bonenras vormt vrij lange, slanke, ronde peulen van zeer goede smaak. Zowel jong als iets dikker geplukt zijn ze optimaal, een aanrader!

Dit zeer oude, klimmende bonenras staat al sinds ongeveer 1930 in catalogi en is nog steeds zeer geliefd vanwege de voortreffelijke smaak en prima oogst! Jong geoogst smul je van het lekker sperzieboontje, meestal draadloos (nieuw voor die tijd!) en met al snel een klein boontje in de peul. Afgerijpt oogst je een heerlijk (bijna) rond en wit boontje, dat zacht en zalvend smelt op de tong…

Een oude boon die onze kweker vanaf ± 2000 teelt en gekregen heeft van een oude opa op Heerjansdam. Hij en zijn vader teelden deze tuinboon al w.s. vanaf de 1920s. Onze kweker houdt ze kort (op tijd toppen) ivm luis, de opbrengst is goed (ook nu hij ze in Zweden teelt) en hij plukt ze klein “dan hoef je ze niet dubbel te doppen”, maar verder doorgegroeid worden ze ouderwets groot met gemiddeld 5 bonen in een dop. De tuinboontjes zijn witkokend en goed te bewaren in de diepvries, ook na twee jaar, wel in vacuüm verpakking.
De oude opa heette Cor en werd op de tuin Corretje de Kikker genoemd. Hij is rond 2014 overleden en was over de 90 jaar.

Dit is een verbetering van het ouderwetse, grove type, met uitgesproken (ouderwetse) tuinbonensmaak. Door de lichtbruine verkleuring na koken die typerend is voor pittige tuinbonen wordt dit oude ras gerangschikt onder de zgn. ‘bruinkokers’. Nog donkerder, dus roodbruine tuinbonen vindt u elders in ons sortiment. Dit type leent zich goed voor diepvriezen en is 10 dagen vroeger oogstbaar dan de originele witkiem. De naam "witkiem" dankt het ras overigens aan de witte navel (dit in tegenstelling tot de Leidse Hangers)

Deze historische blad-cichorei heeft een fraaie, rode nerf en lijkt uitgegroeid wel op het blad van molsla (paardenbloem), maar als de planten hun sierlijke, blauwe bloemen tonen, is van die gelijkenis uiteraard niets meer over.
Het aardige van deze “rode molsla” zijn de vele gebruiksmogelijkheden:

• dichtbij elkaar gezaaid oogst je ze als “baby leaf” of microgroente
  
• uitgegroeid kan je ze rauw eten (snijden en met sla mengen, anders is het te bitter) of kort roerbakken.
  
• halverwege een zwarte emmer over de plant geeft een bleking aan het blad waardoor deze zachter van smaak zijn. Vervolgens rauw eten of kort roerbakken.
  
• lekker door laten groeien tot een volle, blauwe bloemen overvloed.
  De cichoreifamilie bevat andijvie, kapucijnerbaard en diverse soorten lof. Kenmerkend is het min of meer aanwezige “bittertje”, vroeger verfoeid en tegenwoordig hoog gewaardeerd. Laat eens een plant “doorschieten”: cichoreibloemen zijn meestal beeldschoon blauw van kleur en geuren naar vanille!