DEZE BOLLEN KOMEN IN OKTOBER 2024 BINNEN.
Alle delen van dit sierlijke, rozebloeiende uitje zijn eetbaar: 1) de bolletjes hebben een verfijnde knoflooksmaak, die zowel rauw als gebakken tot zijn recht komen, 2) het blad kan fijngesneden door de salade en heeft een frisse smaak tussen uitjes en knoflook in en 3) de bloemen geven een finishing touch aan de maaltijd en ook deze herbergen een mooie knoflooksmaak!
Voor de liefhebber van zachte tinten is dit zachtroze sieruitje een "must"! Je wordt echt stil van zo'n kleur, bijvoorbeeld in combinatie met blauw en wit. Hoogte 35 cm, het bloeischermpje is los van vorm maar stevig genoeg en verschijnt in mei-juni. Plant een flink bedje (niet duur!) in combinatie met bijv. Camassia. Plant de bolletjes in verhouding wat dieper (5 cm) en geef ze een zonnige, goed gedraineerde, vochtige plaats.

In Centraal Rusland is deze prachtige ui een bekende verschijning op bord! De bollen zijn 3-6 cm in doorsnee en hebben een goede uiensmaak. Het blad en de (eetbare) bloemen doen er niet voor onder: fris, uiig en aromatisch!

Een bizar gevormde bloem, doordat de broedbolletjes snel uitlopen. Deze selectie uit de wilde Slangenlook geeft “bloemen”, die bestaan kronkelig vergroeide stengeltjes. De stelen staan stevig op 100-120 cm hoogte, waardoor de bloemen zich prima lenen voor de vaas. Bloeitijd: juni-juli. De bollen en de bloemen zijn eetbaar, vergelijk de smaak van de bol met een milde knoflook!

Deze schaduwminnende, prachtige look is (hoewel zeer zeldzaam) verwilderd in Nederland. Net als Daslook is deze Boslook een ware verwennerij voor de uien- en knoflookliefhebber! Het is slim om eerst een veldje aan te leggen van deze look. Ze groeien gemakkelijk en al snel kan je het blad en de bloemetjes oogsten: beide hebben een subtiele en fijne uiensmaak met een tintje knoflook.

LEVERBAAR VAN SEPTEMBER-DECEMBER. Rond de Middellandse Zee is het bolletje van de sierlijke Kuifjesdruif of Kuifhyacint al duizenden jaren bekend als een voedzame lekkernij en (omdat het langs de hellingen in het wild groeit) typisch voedsel dat al snel na de laatste Ijstijd werd genuttigd. Vooral de Italianen hebben het klaarmaken (koken en inzuren) van deze bolletjes tot kunst verheven, vandaar dat we ze tot Lampascioni hebben gedoopt, de originele streeknaam, zoals ze in Zuid-Italië en Sicilië bekend zijn. Ze lijken op inmaakuitjes, maar smaken uniek: een stevig aroma, een tikje bitter en pikant, maar bij goede bereiding net zuur genoeg om tot een “buonissimi” te komen! De Grieken noemen de bolletjes overigens “Voulvi”. Er is iets vreemds met bitterheid in smaak… Wij proberen het weg te werken maar met de juiste combinatie, bijvoorbeeld met “Fave e Cicoria” (bonenpuree met cichorei) ontstaat er een Mediterrane smaak, die het leven zelf aldaar symboliseert: de zoete bitterheid. Zoet en bitter: de een kan niet zonder de ander!

Hoe sierlijk ook lekker kan zijn ontdekten de Native Americans (Indianen) al eeuwen geleden. De Salish-, Nez Perce-, Shoshone-, Paiutes-, Cree- en Blackfoot-stammen roosterden of kookten de bolletjes van deze fraaie Camassia. Rauw smaken ze mild, maar met een iets taaie textuur, waar je van houden moet. De heerlijk zoete, notige smaak is het resultaat van de echte slow-cook! De Indianen maakten een grondoven: graaf een gat in de grond, bekleed dat met (liefst platte) stenen en bouw er een flink vuur in. Zodra het vuur gaat smeulen, kunnen de bolletjes in een afgesloten oude pan op de stenen gelegd worden, de kuil dichtgooien met aarde en 2 dagen laten smeulen. Een van de moderne methodes: gebruik een stoompan en laat de bolletjes 36 uur rustig stomen. Houd het waterniveau in de gaten, na 12-24 uur komt er al een heerlijk zoete melassegeur uit de pan! In een oven op 220̊C, gedurende 12 uur is ook een goede optie. Als de witte (schoongemaakte) bolletjes via beige naar bruin verkleuren is het Slowfoodproject gelukt, de inuline is omgezet naar fructose: een beetje zout er op en smullen maar, je blijft er van eten, ook heel populair bij kinderen! Zie ook arcadianabe.blogspot.nl en honest-food.net
De bolletjes zijn volkomen winterhard en geven licht- tot donkerblauwe, stervormige bloemetjes aan 30-90 cm lange stengels. Ze voelen zich thuis in elke grondsoort.

Zeldzaam (en) mooi! De volkomen bolvormige bloemcluster is geheel gevuld met limegroene tot citroengele bloemen. De grote, uitstekende, witte meeldraden geven het geheel een zeldzame wollige sfeer. De hele plant is eetbaar (zoals gebruikelijk bij ui-achtigen): de bollen hebben een prettig knoflookaroma, het blad en vooral de bloem zijn zeer aantrekkelijk op het bord! Hoogte 80-100 cm. Bloei juni-juli.

DEZE PLANTEN KOMEN IN OKTOBER 2024 BINNEN.
Sierlijk en eetbaar uitje, de opbouw lijkt op een de knoflook-bieslook, de bloei is zachtlila, hoogte 50 cm. Zowel de knoppen, de bloemen, het blad en de bolletjes zijn eetbaar, opvallend is het prettige knoflookaroma. De plant komt elk jaar terug, geef ze een vochtige, zonnige plaats.