Dit mooie, oude ras (sinds 1964) heeft in de hobbywereld zijn sporen al ruim verdiend! De buitenteelt lukt bijzonder goed en de vrij compacte planten geven een opvallend goede oogst van ovaalronde, lichtgroene vruchten. Deze wegen gemiddeld 300 g en hebben een zeer goede smaak. Laat ze niet te rijp worden, de unieke smaak gaat dan achteruit... De planten zijn opvallend ziektebestendig. Het ras is ontwikkeld door Prof. Elwyn Meader van de universiteit van New Hampshire.

Gele Erwten zijn jarenlang in de vergetelheid geraakt omdat we nu eenmaal groene erwten gewend zijn... Vroeger was de Gele Erwt zeer populair in Zuid-Limburg, tegenwoordig wordt deze veel gezaaid door boeren als “rustgewas” om de grond te verbeteren. Gele Erwten zijn namelijk zeer sterk en ziekteresistent, voor kuilvoer een prachtige vervanger voor geïmporteerde soja... Het verschil met groen erwten is (naast de kleur) de extra gemakkelijke teelt en de frissere en zoetere smaak! De moeite waard om eens uit te proberen...
De planten worden ongeveer 1 meter hoog en hebben niet echt steun nodig. Bij combinatieteelt met Huttentut (390900), staan ze nog steviger.
Kortom een veelzijdig gewas: voor verse consumptie, voor consumptie na droging, als groenbemesting en als dierenvoeder (inclusief de verse of gedroogde stengels en bladeren)
1 kg is voldoende voor 50 m².

Een mysterieuze nachtschadeplant, de onrijpe bessen zijn giftig. De rijpe, oranje bessen echter zijn eetbaar en ze worden veel geconsumeerd in hun thuisland Umbrië, Italië. Ze worden direct uit de struik gegeten of verwerkt tot compote. We lezen veel smaakervaringen, dat ze zoet smaken en veel smaak hebben. Eet eerst een paar bessen om te testen, sommige mensen kunnen de bessen niet verdragen.
Deze nachtschade wordt al eeuwen in mediterrane culturen gebruikt en gegeten, maar wordt hier niet op grote schaal gekweekt, meestal gewoon uit het wild gegeten.
De teelt is heel eenvoudig, de planten groeien bijna vanzelf. Van juli tot aan de vorst kan je continu nieuwe bessen oogsten. De plant vermenigvuldigt zich ook door zaden als er wat bessen vallen en niet geplukt worden.

Deze interessante, tropische plant uit de nachtschadefamilie (Solanaceae) is nauw verwant aan de Lulo (190810). Het is een plant met stevige stengels en zeer grote sierlijke, getande en behaarde bladeren. De bloemen lijken op aardappelbloemen en hebben lichtgoene kroonbladeren. De ronde tot ovaalronde, behaarde vruchten zijn tot 10 cm groot en oranje of rood van kleur, ze lijken op Naranjilla. Het vruchtvlees van de bes is geel en smaakt naar tomaat met een tintje citroen. De vruchten worden als handfruit gegeten of tot sap, saus of jam verwerkt.

Dit Poolse ras groeit tamelijk compact (ongeveer 60 cm hoog) en geeft veel heldergele vruchten, soms met een paars blosje aan de zonkant. De smaak is zoetzuur met de zoete tonen als winnaar. Een Tomatillo die je zowel rauw als in gerechten kan eten.

Dit mooie, historische, Franse ras zou een kruising kunnen zijn tussen een zoete witte en een pittige rode ui. Qua smaak is deze in elk geval zoet genoeg voor rauw gebruik met een tintje heet. De uien zijn roodkoper tot roze van kleur en zeer groot en platrond van vorm. De variëteit bestaat al heel lang, mede omdat de teelt erg succesvol is!

Deze Spaanse topper geeft een grote oogst in eind juli. Zeer populair in het land van de tapas vanwege de goede smaak, die opmerkelijk heet is bij rauwe eet! De tenen zijn diep wijnrood, dit ras staat bekend om het hoge gehalte aan allicine (=gezond!)

Dit is al een zeer oude variëteit, maar nog steeds erg geliefd. De planten vertakken volop en geven bovenin veel middelgrote, warmgele bloemen met een donker hart. Sterk als snijbloem en door de enorme groeikracht (haalt gemakkelijk 3 m op vruchtbare grond) ook een kanshebber voor wedstrijden. In het laatste geval is het slim om de vertakkingen steeds weg te halen. Na de bloei de zaadkoppen lekker laten zitten voor de vogels!

Dit fraaie familielid van de lablab-boon vormt ook eetbare peultjes en bloemen! De peultjes zijn echter te klein om dit soort bij de groente te rangschikken...
Het is een hard groeiende klimplant met donkergroen blad en trosjes lilaroze vlinderbloemen. Geef ze een zonnig plekje en goed waterdoorlatende, humusrijke grond. Met een goede winterbescherming loopt de plant elk jaar in het voorjaar weer uit!

Een van mijn persoonlijke lievelingsplanten! Bloeit al in het jaar van zaaien met ranke trosjes van lichtroze, zachtgeurige bloemen met donkerroze knoppen. Vele toepassingsmogelijkheden in border, rotstuin en bloemranden. Hoogte 70-80 cm. Geef ze een zonnige tot halfbeschaduwde en goed waterdoorlatende plaats.