186400 LANDKAVIAAR

Dit familielid van de Ganzenvoet kent zijn oorsprong in de grazige steppen van Zuid-Rusland en is vandaar door immigratie in de prairies van Midden-Amerika terecht gekomen. De sierlijkheid en eetbaarheid strijden om voorrang bij deze fijnbladige, knuffelbare, kegelvormige plant (60-90 cm hoog). Het blad en de jonge scheuten zijn zeer smakelijk en worden kort gekookt of geroerbakt. De naam “Landkaviaar” dankt de plant aan de eetbare zaden, die op kaviaar lijken qua uiterlijk en textuur, in Japan is het een delicatesse en wordt “Tonburi” genoemd. De zaden worden gedroogd, gekookt en dan voor een dag in koud water geweekt. Daarna worden ze door de handen gewreven om de buitenste huid te verwijderen, wat er overblijft zijn de glanzend groene zaden. Het kruid bevat enige Saponine (minder dan in bonen), dus geen borden vol ervan eten. Native Americans gebruikten deze eigenschap om vissen tijdelijk te verdoven, deze dieren zijn namelijk gevoelig voor Saponine. In de herfst worden de lichtgroene planten prachtig herfstrood en in de winderige prairie ontstaat het bekende Tumbleweed, dorre pruiken, die door stoffige straten rollen...: de zaden worden verspreid door dit tuimelen van de plant. Schapen zijn o.a. gek op deze plant en andere groen-eters zullen er ook van smullen. Tenslotte: het blad en de zaden hebben veel geneeskrachtige eigenschappen: anti-bacterieel en anti-schimmel.