Een prachtige bekerbloem, aan 50 cm lange bruin gespikkelde stengels. De bloem is subtiel groen, roze met witte strepen en purperbruine stippels. Het palmvormige blad ontstaat tegelijkertijd. De planten zijn goed winterhard en houden van goede drainage in humeuze grond op een iets beschaduwde plaats.

Deze zeer vorstbestendige soort vormt grote, driedelige bladeren, die als het ware een schaduwplekje gaan geven aan de fantastische cobra-vormige bekerbloemen: diep purperbruin met lichtgroene strepen. De planten kunnen wat compacter blijven, 20-60 cm hoog. Plant ze in de (half)schaduw in goed drainerende, humusrijke grond.

Deze bijzondere Arisaema vertelt het plantenverhaal op de meest gracieuze manier...: in het voorjaar verschijnen de groeitoppen als grijsroze, gespikkelde speren uit de grond, al snel barsten deze open en laten de (dan nog) verkreukelde bladeren en bloemen zich zien. Het blad groei uit tot een brede driedelige parasolen, hiermee de kostbare bloemenschat verbergend, maar die kan je langs de zijkant bespieden: de kokervormige bloemen hebben een fraaie opgerolde schede met een diepbruine tot zwarte drager in het draaipunt. De kokers zijn fraaie groen- tot bruinwit gestreept. Een enkele knol brengt groene bloemen voort. Na de bloei ontstaan uit de bloeikolf dikke trossen met oranjerode bessen, de herfst is begonnen…

Deze bijzondere Arisaema vertelt het plantenverhaal op de meest gracieuze manier...: in het voorjaar verschijnen de groeitoppen als grijsroze, gespikkelde speren uit de grond, al snel barsten deze open en laten de (dan nog) verkreukelde bladeren en bloemen zich zien. Het blad groei uit tot een brede driedelige parasolen, hiermee de kostbare bloemenschat verbergend, maar die kan je langs de zijkant bespieden: de kokervormige bloemen hebben een fraaie opgerolde schede met een helderwitte drager in het draaipunt. De kokers zijn fraai groen-wit gestreept. Na de bloei ontstaan uit de bloeikolf dikke trossen met oranjerode bessen, de herfst is begonnen…

Volgens veel liefhebbers de Koning(in) onder de Arisaema’s! De veelkleurigheid en eigenaardige vorm zijn daar de oorzaak van. Het vingervormige blad bestaat uit 5 delen en verkleurt van effen groen naar groen met grijsgroene marmering. Als snel na het ontstaan van deze bladeren (op zo’n 30 cm hoogte) verschijnen de kokervormige, aronskelkbloemen: dieppaarse kelken aan de buitenzijde en helderwit van binnen met een ronde knots (of bloeikorf) op een steeltje, net een goed beschermde parel! De bloemschede is puntig en iets overhangend, in bruin-groen-witte kleur. Zoals bijna alle Arisaema’s is deze soort prima winterhard, bij een zeer strenge vorst is het echter wel wijs om extra blad aan te brengen.

Wie houdt van subtiele, exotische planten moet dit soort eens aanplanten, jarenlang bloeiplezier! Zet de plant tussen andere lagere planten of in lichte schaduw op een humusrijk plekje. De 15 cm lange bloeischede is van binnen violet en aan de buitenkant purper met witte strepen. De schede loopt uit in een hele lange punt van wel 30 cm lang, die vaak de grond weer raakt! Binnenin zit de crème tot groenpurperen kolf. Prachtig zijn de drietallige, groene bladeren: de randen zijn vaak bleekroze en de bladstelen bruin gespikkeld. De totale planthoogte is 60 cm en de bloemen zitten halverwege op 30 cm hoogte. Tijdens dreiging van strenge vorst een extra winterdek geven zodat de bollen dieper komen te zitten.

Deze zeldzame, maar wonderschone Arisaema is een opvallende sieraad voor je tuin, maar groeit ook zeer goed in potten! In het voorjaar sprinten de planten uit de grond tot 70 cm hoogte, de dikke stengels zijngroen met zwarte vlekken en de vingervormige bladeren ontvouwen zich als een parasol, net een fraai palmboompje... Al snel volgende de bruinpaars gestreepte aronskelkbloemen met overhangend deksel waar een lange punt aan groeit. De knollen zijn prima winterhard, plant ze niet te ondiep: 20 cm, in humusrijke grond op een halfschaduw plekje.

Dit is wel een van de hoogste Arisaema’s, op 1-1,5 m hoogte torenen de wit-groen-lila bloemen (meestal) boven het vingervormige blad uit. De bloeikolf (of knots) groeit uit tot een lange staart, die recht omhoog steekt. Geef ze zeer humeuze grond en plant ze gerust 10-20 cm diep voor een stevige groei. Na de bloei ontstaan in de herfst prachtig dikke trossen met rode bessen. Je vindt dit soort in het wild vooral in het Indisch subcontinent.

Op 2500 - 4000 m hoogte groeit deze fantastische Cobralelie in het Himalayagebergte. De 50 cm lange bladstelen (purper gewolkt) dragen het flinke drielobbige blad. De diepwijnrode, wit gestreepte bekervormige bloemen komen aan kordate stengels halverwege het blad. Door het brede “dakje” dat de bloem vormt dringt is het uiterlijk van een cobra zich op, vandaar de naam! Zeer winterhard.

Dit fraaie Japanse soort maakt grote bekers (vlak boven de grond) en ongeveer tegelijk ontvouwt zich het (niet minder fraaie) blad. De bekers hebben aan de binnenzijde een diep bruinrood dakje, het uitgroeisel van de bloemschede. De bruinrode bloeikolf groeit uit met een decimeters lange sliert, wellicht om insecten extra te lokken. De buitenkant van de bloemschede is gestreept wit met bruinrood... Zet de knollen op een schaduwplek in zeer humeuze grond, extra winterdek geeft een goede kans op overwintering, anders even oppotten en vorstvrij houden.