Wie wel eens in bergachtig gebied een wild aardbeitje heeft verorberd kan zich de verrassing van de echte, aromatische aardbeiensmaak vast wel herinneren! Deze goed smakende kleinvruchtige soort (geselecteerd voor ons klimaat) is een welkome aanvulling in een tijd van waterige aardbeien.

De naam verklapt het al: dit is (zoals we in Dordrecht zeggen) een reuzenkroot! Lange en vooral dikke kroten met een rozerode kleur. In Engeland een showwinner, vanwege het flinke gewicht van een uitgegroeide biet: 8-10 kg komt voor, in 2009 ligt het record zelfs op 23,1 kg! Maak de grond luchtig en diep los, u kunt ze ook op ruggen telen. Jong oogsten is smullen, maar ook een uitgegroeide reus smaakt fantastisch! Een klant meldde ons: "De Mammouth is bijzonder zoet. Nog zoeter dan een Egyptische platronde vind ik." Culinaire tip: snijd dunne plakjes van deze rood-witgeringde biet en frituur ze tot een heerlijke chips.

Prachtige bloedrode bloemen, dit historische ras is van Hollandse bodem en draagt lange peulen. Heerlijk van smaak, vroeg oogsten! Toch te laat geoogst? Oogst de prachtige droge bonen en kook er een heerlijke bonensoep van.

Deze fraaie droogbonen zijn via Duitsland (Astrid Storm) uit Spanje gekomen, uit het dorpje Algarrobo. De compacte planten bloeien lichtlila, de peulen zijn jong zeer goed eetbaar als sperzieboon en uiteindelijk oogst je de donkerrode zaden met oranje vlekken. Zeer gezonde groei en prima oogst.

Dit oude ras geeft prachtige blauwe zaden met witte spikkels, die later verkleuren naar zwart met lichtbruine spikkels. De lage planten kunnen iets ranken, maar meestal is geen steun nodig. Vervolgens komen de fraaie, lichtlila bloemetjes. Jong geoogst zijn de peulen van deze boon heerlijk als sperzieboon!

De gelijkenis met de cranberry, maar ook (zoals de naam zegt) met kersenpitten is opvallend! Deze bonen worden vooral geteeld voor de oogst van de droogbonen. In de siertuin misstaan ze trouwens door de violetroze bloei geenszins! Aan de klimmende planten groeien brede, iets gebogen peulen van 11-12 cm lang met elk 7 boontjes. Soms mengen we deze donkerrode met de fraaie lichtbruine ‘Herrenböhnli’.

De Barangeon Nierboon, is een mooie slanke kleine roze/rode boon met een elegante marmering. Deze oude herondekte boon komt uit de vallei van Barangeon, in het noorden van Cher (Frankrijk), en wordt zeer gewaardeerd om zijn smaak.

Culinair
De Barangeon Nierboon blijft stevig en knapperig na het koken en is een zeer smaakvolle boon. Het heeft ook bijzonder interessante voedingskwaliteiten, met een hoog gehalte aan antioxidanten en een hoog eiwitgehalte. Traditioneel gegeten in soep, soms met vlees, maar sinds de jaren 50 ook veel in vinaigrette als maaltijdsalade.

Geschiedenis
Barangeon Nierboon komt niet voor in de archieven van 20e-eeuwse zaadcatalogi; de teelt ervan was beperkt tot het gebied van zijn oorsprong, de Barangeon-vallei, en de zaden werden rechtstreeks tussen tuinders uitgewisseld. Dankzij verzamelde getuigenissen kon de geschiedenis na de herontdekking in 2008 worden gereconstrueerd.

Zijn aanwezigheid in de Barangeon-vallei blijkt dus uit de jaren 1900. De variëteit nam een hoge vlucht in 1940-1950; het werd voornamelijk geproduceerd voor gezinsconsumptie,. Als de oogst goed was, kon deze op de markt worden gebracht, hetzij op kleine lokale markten, of in Bourges of Vierzon. Deze boon was een delicatesse: hij werd eens per maand gegeten en bij feestelijke maaltijden. In Vignoux sur Barangeon bereidde de dorpsherberg het voor op maaltijden voor bruiloften en communies.

In 2008 ontdekte Fanny Moyse, toen twee jaar medewerker van URGC (L'Union pour les Ressources Génétiques du Centre-Val de Loire), het bestaan van dit ras ... bij haar grootvader! Er volgde een lang werk van het verzamelen van getuigenissen, zaden, en kweektesten. Het ras is in 2017 door de URGC in de catalogus opgenomen.

Plant
Het is een krachtige variëteit. De variëteit is een stamboon (laagblijvend), maar de planten hebben soms klimneigingen! De peulen zijn groengeel, roze gevlekt. De zaden zijn roze gemarmerd met rood wanneer ze worden geoogst; de kleur veranderd dan in de loop van de tijd naar rood, gemarmerd met donkerder rood.

De lage planten (stam- of stoelbonen) krijgen groen-gevlekte peulen, die na drogen een sieraad zijn voor de herfsttafel: felrozerood met crème spikkels. De droge bonen zelf zijn crème met rozerode spikkels, het zijn deze spikkels die net als kievitseieren hebben geleid tot de Nederlandse naam. Het gebruik en de bereiding is gelijk aan de bekende bruine bonen, de smaak is zachter en fijner. De bonen blijven heel na het koken. Zowel uiterlijk als smaak maken deze boon wereldwijd zeer populair, maar niet in het minst in Italië onder de naam Borlotto / Borlotti.

ECO GETEELDE ZADEN! Deze lage boon wordt (jong) als gehele peul of (rijper) gedopt gegeten. De peulvorm is breed en kort. De kleur is opvallend roodbruin gevlekt, in rijp stadium wit met felrode vlekken. Vanwege deze kleur zeer populair voor de sier! De bonen zijn eveneens fraai gekleurd: wit met felrode tekening. Populair in Italië vanwege de unieke smaak! Lage plant.

Buckskin is een heerlijk romige, lichtbruine tot warmgele droogboon die veel heeft gereisd: hoewel hij ongetwijfeld zijn reis begon in Mexico, vond hij uiteindelijk zijn weg naar Zweden en werd in de jaren 1800 door Zweedse immigranten naar Buckeye (Montana) gebracht. Soms werd de boon wel 'Yellow Indian Woman' genoemd, het is een krachtig groeiende boon voor het korte seizoen die vele handen vol peulen vormt aan laagblijvende planten.

Buckskin is een betrouwbare hoogproductieve boon gebleken voor Noordelijke klimaten. Deze boon, die vroeg rijpt en gelijkmatig droogt, presteerde goed in proeven met droge-droog-boeren in zowel de Willamette-vallei in Oregon als de Snoqualmie-vallei in de buurt van Seattle, Washington. De peulen houden de bonen goed vast tijdens de oogst en zijn toch gemakkelijk te dorsen. Het is altijd vrolijk om de (dan nog) felgele bonen in de herfst uit de hoop puin te zien zeven.

Er zijn veel bonen om uit te kiezen, maar dit is de boon waar mensen altijd voor terugkomen. Buckskin heeft een vlezige textuur die tegelijk stevig en romig is en zijn vorm behoudt tijdens het koken. Het doet in veel opzichten denken aan een limaboon. Met een op zichzelf staande smaak belichaamt deze boon een rijkdom die maar weinig bonen kunnen evenaren. Geniet gewoon als gekookte bonen met een beetje knoflook, verwerk ze in een hartige succotash, laat ze zwemmen tussen wintergroenten in een stevige soep op koude avonden, of bak ze in traditioneel maïsbrood. Past ook goed bij roomsauzen of gestoomde bladgroenten zoals boerenkool.