Opvallend fraaie droogboon, die de mooie kleuring ook na koken behoudt. Een tropische boon, die een ontdekking in ons land waard is. Eetbaar zijn de verse of de rijpe zaden. Bij het zaaien zijn de prachtige bonen al zichtbaar: wit met dieppurperen vlekjes en vlakken. De boon houdt van een warm plekje (in de kas mag ook!) en klimt langs touwtjes of stokken. Limabonen hebben een boterachtige smaak en romige textuur. De duidelijk nootachtige smaak wordt soms vergeleken met kastanjes.

Wie kent de naam niet van deze zeer voedzame en eiwitrijke peulvrucht!? Leuk om eens te telen: de zaden kunnen rijp en onrijp worden gegeten. Dit ras geeft een grote oogst aan stevige, krachtige planten. De meeste peulen vormen 3 zaden, die vrij gemakkelijk te pellen zijn, zeker na kort blancheren. In Japan worden deze gepelde boontjes “Edamame” genoemd.

Een vreemde eend in de zaden-bijt vormt dit familielid van de komkommers (Cucurbitaceae)! Ik introduceer de term “naaktkiemer”, want dit fantastische zaad kiemt in de loop van de winter gewoon uit zijn eigen vrucht, dit is dan ook de enige kiemmethode! Bewaar deze prachtige, vrijwel gladde vrucht dus op een lichte, niet te warme plaats. In de warmte mag ook, maar dan moeten de scheuten af en toe gesnoeid worden. Vanaf februari-maart is het beter om de groeiende vruchten in potten te planten: geheel onder de grond of op zijn kant, zo dat de uitloper in elk geval net onder de grond is geplant. Water naar behoefte, aarde droog = water geven. Bij mooi weer af en toe met de plant naar buiten is gunstig voor een stevige groei. Uiteindelijk moet de plant (na de vorstperiode dus ongeveer in mei) lekker in de zon naar buiten en uitgeplant worden in de vollegrond. Deze zal aan de klimmende of kruipende ranken in zomer en herfst een goede oogst geven. Er bestaan ook Chayotes met een gestekelde schil, deze zijn minstens zo smakelijk en geven ook een goede oogst in ons klimaat, maar de stekels (die bij rustig gebruik niet prikken) zijn wat lastiger. Over de bereiding van deze Midden-Amerikaanse vrucht vind je veel ideeën op internet. Opvallend is, dat de zachte structuur behouden blijft, je bakt of kookt ze dus niet tot moes. Vergelijk de smaak met die van een sappige aardappel, je kan er dus mee koken, bakken, maar ze kunnen ook rauw gegeten worden met een beetje citroen en wat zeezout...! De gehele plant is overigens eetbaar: bloemen, bladeren, groeischeuten en wortelknollen. De plant vormt mannelijke (10-30 bij elkaar) en vrouwelijke (solitaire) bloemen aan 1 plant, eenslachtig en eenhuizig dus.

BIJ FORSE GROEI WORDEN DE VRUCHTEN DOOR ONS AL OPGEPOT, ZE ZIJN DAN € 1,00 DUURDER.

Deze courgette is in Engeland gekweekt, met oog op uiterlijk, smaak en groei. De ovaalvormige vruchten zijn donkergroen met fraaie geelwitte strepen van “kop naar kont”, de smaak is heel goed en de planten dragen vroeg aan compacte planten. Goed te telen op een iets kleinere kweekplek of in grote potten. Courgette oogst je in een jong stadium, rijp geoogst doet deze courgette prima dienst als siervrucht of als eetbare pompoen.

Dat belooft wat: erwten oogsten van een winterharde struik! De struik heeft fraai geveerd blad en vrolijke gele bloemen, waarna de eetbare peultjes en daarin de kleine zaden ontstaan. Zowel de jonge peultjes (kort koken) als het rijpe zaad (tot gaarheid koken) kunnen worden gegeten en doen qua smaak sterk aan erwten denken. De hele plant wordt in de Chinese geneeskunst gebruikt als behandeling tegen borstkanker e.a. toepassingen. Uiteraard is de toepassing geheel voor eigen verantwoordelijkheid! De struik houdt van goed gedraineerde grond en absoluut volle zon. Zonder snoeien groeit de struik flink uit tot een kleine boom van 6 m, snoeien of oppotten kan deze groei goed beperken.

Een peer in de puberteit... de lichtgroene, peervormige kalebas is geheel bezet met wratten! Sier en decoratie, hier helpt geen zalfje tegen.

De bloemhoofden van deze decoratieve plant worden wekenlang getooid met azuurblauwe tot violetroze straalbloemen. De houdbaarheid op de vaas is spraakmakend! Hoogte 160 cm, bloeit het eerste jaar vanaf augustus, bij zachte winters blijft de plant over en bloeit dan al in juli. Na de bloei zien we de fantastische afrijping, die vogels en muisjes dankbaar leegeten. De gebleekte bladnerf wordt gegeten. De stekelloze eigenschap wordt hierbij zeer gewaardeerd!
In Nederland is de nerf meestal malser dan in Italië en de kooktijd dus aanmerkelijk minder. De bereiding is dan als volgt: de nerf scheiden van het bladmoes. Eventuele geribbelde zijkant en het buitenste velletje verwijderen. Vervolgens in stukjes snijden van ongeveer 1 cm. Zachtjes koken tot ze gaar zijn, dat kan al in 25 minuten. Heerlijk met een kaassausje!

Geweldige nieuwe groente! Als je winterbloemkool met winterbroccoli (sprouting broccoli) kruist, dan krijg je een mengsel van prachtige, meestal lichtpaars getinte bloemknoppen. De smaak zweeft tussen broccoli en bloemkool: een prettig, stevig, koolaroma. De planten zijn goed winterhard, maar bij vorst overdag is bescherming met acryldoek aan te bevelen.

Dit is de voorloper van onze huidige broccoli en nog steeds zeer in trek! De slanke stengels met dieppaarse knopjes zijn mals en smaken zowel rauw als kort gekookt heerlijk in elke maaltijd! ‘Santee’ is een moderne hybride met extra oogstzekerheid. Voor de winterteelt is bij strenge vorst bescherming gewenst.

ASPERGE-BROCCOLI EEN HALFJAAR LANG! De oude broccoli met malse, lange scheuten is weer helemaal terug op het menu! De Engelsen hebben dit soort nooit verlaten en hebben de laatste decennia zeer goede, professionele rassen ontwikkeld met een hoge oogstzekerheid. Deze mix bevat 3 toprassen: ‘Mendocino’ F1, ‘Burbank’ F1 en ‘Red Admiral’ F1. Ze verdelen de oogstperiode over een lange periode: van november-mei en voorzien je zelfs in de winter van een mals maaltje. Per plant kan je wel 100 scheutjes oogsten!