203000 MOLSLA, GELE 'Volhart' verbeterde

Vroeger werd in de lente in molshopen gezocht naar gebleekte paardenbloembladeren, daarom de naam Molsla. Door selectie is dit bladrijke type verkregen, die ook iets minder bitter is dan de wilde paardebloem. Het 1e jaar groeit de plant, na de winter lopen de penwortels weer uit, voor het oogsten van gebleekt blad: bedek de plant in het voorjaar met een rugje grond of met een bleekpot of omgekeerde zwarte emmer, na enkele maanden kan je oogsten. Daarna de plant in het licht laten uitgroeien, de groene (ongebleekte) bladeren zijn ook eetbaar en rond de Middellandse Zee populair in salades (Insalata di Tarassaco), de smaak is wel wat bitterder, maar ze bevatten dan wel meer mineralen en vitaminen, zie de site van Plants For A Future.
De wortel kan je rauw of gekookt eten, deze is stevig en bitter van smaak en doet wat denken aan rapen. De bloemen zijn ook eetbaar, smaken wat bitter, maar met de juiste dressing is dat goed te doen, je kan ze ook toevoegen aan een kruidenthee (eventueel aangevuld met blad en wortel). De bloemknoppen kunnen in het zuur als een soort (grote) kappertjes worden bewaard en later lekker door de sla of over gerechten. Blad en wortel worden overigens ook gebruikt om bier een speciale smaak te geven, bitter bij bitter, dat moet goed gaan! De oudere wortels worden (net als Cichorei 338400) geroosterd als “surrogaat”-koffie.

Er zijn veel medische toepassingen bekend van de paardenbloem, voor wie Engels kan lezen, even een opsomming:
The dandelion is a commonly used herbal remedy. It is especially effective and valuable as a diuretic because it contains high levels of potassium salts and therefore can replace the potassium that is lost from the body when diuretics are used. All parts of the plant, but especially the root, are slightly aperient, cholagogue, depurative, strongly diuretic, hepatic, laxative, stomachic and tonic. The root is also experimentally cholagogue, hypoglycaemic and a weak antibiotic against yeast infections. The dried root has a weaker action. The roots can be used fresh or dried and should be harvested in the autumn when 2 years old. The leaves are harvested in the spring when the plant is in flower and can be dried for later use. A tea can be made from the leaves or, more commonly, from the roots. The plant is used internally in the treatment of gall bladder and urinary disorders, gallstones, jaundice, cirrhosis, dyspepsia with constipation, oedema associated with high blood pressure and heart weakness, chronic joint and skin complaints, gout, eczema and acne. The plant has an antibacterial action, inhibiting the growth of Staphylococcus aureus, Pneumococci, Meningococci, Bacillus dysenteriae, B. typhi, C. diphtheriae, Proteus etc. The latex contained in the plant sap can be used to remove corns, warts and verrucae. The latex has a specific action on inflammations of the gall bladder and is also believed to remove stones in the liver. A tea made from the leaves is laxative. The German Commission E Monographs, a therapeutic guide to herbal medicine, approve Taraxacum officinale for dyspepsia, urnary tract infections, liver and gallbladder complaints, appetite loss. (Bron: www.pfaf.org)