Hoewel veldzuring (Rumex acetosa) in Europa algemeen in het wild voorkomt, blijkt deze groente in onze tuinen stilaan een nobele onbekende te worden. Wat vroeger langs wegbermen en weilanden geplukt werd, is nu bijna uit het oog en uit het hart verdwenen. Uitlaatgassen en bestrijdingsmiddelen zijn de boosdoeners geweest. En wilde soorten overplanten in de eigen tuin heeft weinig zin, omdat ze wat weinig blad aanmaken en eerder doorschieten dan de gekweekte rassen. Zuring? horen we u zeggen. In oude boeken uit de 13de en 15de eeuw wordt de plant 'Surckel' genoemd. 'Aha, zurkel!'. Even de dikke Van Dale erbij genomen onder het trefwoord 'zurkel'. Wat lezen we? 'Klaverzuring (Oxalis), met name de witte synoniem zure klaver, zuringklaver; - ( gewestelijk) ook voor sommige soorten van zuring met name voor de veldzuring en de schapenzuring'. Het is de laatste omschrijving die ik bedoel. Die vaste plant wordt vaak ook als eenjarige plant geteeld voor het jonge blad. De kleinere, jonge blaadjes zijn malser en minder bitter. De teelt van veldzuring vinden we nog ten zuiden van Gent en te zuid-oosten van Parijs. In Frankrijk hoort bijvoorbeeld zuringsoep nog altijd thuis in de haute cuisine. De plant bevat veel vitamine C, is bloedzuiverend en wekt de eetlust op. Veldzuring behoort net als rabarber tot de familie van de duizendknopigen. Het is een overblijvende plant. We kunnen het gewas dus wel enkele jaren aanhouden. Veldzuring groeit op alle gronden, maar kent een kleinere bladproductie en schiet eerder door op armoedige - droge gronden. Goed verteerde stalmest of compost volstaat in het voorjaar als bemesting. Halfweg de zomer bemesten we een keertje bij. De onderlinge kwaliteitsverschillen tussen de rassen zijn gering en zijn te situeren in factoren als breedbladige, productiviteit of de (licht) groene kleur. Een tweetal namen: reuzen van Belleville en Lyon(e)se groodbladige gele. Teelttechniek. Zuring kunnen we zaaien van maart tot augustus. Er wordt gezaaid op een rijenafstand van 30 cm en per m² is één tot twee gram zaad nodig. We dunnen in de rij uit op 20 à 30 cm, zodat de planten groter worden. Twee maanden na het zaaien, als de planten ongeveer zes bladeren hebben, kunnen we plukken. Het gewas kan ook als spinazie gesneden worden. Bloemstengels worden best meteen bij het verschijnen uitgebroken om de plant beter in zijn blad te laten groeien en de smaak te behouden. Veldzuring is meerjarig en winterhard. In de winter sterft het blad af om dan in het voorjaar opnieuw uit te lopen. Wie de planten in de herfst met plasticfolie afdekt, oogst niet alleen langer, maar kan op die manier ook de oogst in het voorjaar vervroegen. Na drie tot vijf jaar vermindert de groei en is het aan te raden om opnieuw te zaaien. We kunnen de planten, als ze in rust zijn, ook scheuren. Wat ziekten en plagen betreft is het geen moeilijke teelt. Het zuringhaantje is de grootste vijand. Teel veldzuring daarom niet in de nabijheid van rabarber. Let tevens op voor witziekte, roest en bladluizen. (uit
www.tuinclub.be)
