812113 DE OASE, KLEINE GEBOORTE VAN EEN BIODIVERSE TUIN

Als Simon en zijn gezin verhuizen, treffen ze een steriel gazon aan als achtertuin. In tien jaar tijd maken ze er een stadsoase van, drukbezocht door allerlei dieren en insecten.
Het begon zo.... Achter zijn nieuwe huis treft Simon een steriel gazon aan, omzoomd door sombere heggen en enkele bomen. Dierlijk leven is er nauwelijks. Zonder plan en ongehinderd door kennis of ervaring, gaat hij met zijn gezin aan de slag en samen creëren ze in tien jaar tijd een stadsoase, drukbezocht door kikkers, egels, vogels en insecten. De Oase is het verslag van die tien jaar en vormt een prachtig voorbeeld van hoe iedere tuin kan bijdragen aan de biodiversiteit dankzij wat enthousiasme en een paar opgestroopte mouwen.
Het boek is eigenlijk een (fraai getekend) stripboek, met iets meer tekst dan gebruikelijk, de liefde voor natuur en vormgeving druipt er vanaf...

Recensie NRC (door Stefan Nieuwenhuis):
Optimistisch stripverslag over een biodivers paradijsje
Hoofdrolspeler Simon uit het boek is de Franse stripauteur Simon Hureau (1977), die met zijn gezin uit de stad verhuist en terecht komt in een dorps huisje met een enorm stuk braakgrond. Met een onbegrensd enthousiasme stort hij zich op de tuin. Dwergmispelhaag eruit; seringen, sleedoorn en maagdenpalm erin. Binnen een jaar komen de eerste vogels. Staartmeesjes, gele kwikstaart en boomklever. Hoe diverser de gewassen, des te talrijker en gevarieerder de fauna die erop afkomt. Tien jaar lang werken Simon en zijn vrouw – die in het verhaal nooit bij naam wordt genoemd – aan hun biodiverse paradijsje. Hij is tevreden: „Ik zal de planeet niet redden, maar op ons bescheiden stukje aarde gaat het best goed met het leven.”

De oase is een ideale instapstrip, geschikt voor mensen die niet geoefend zijn in het lezen van beeldverhalen. Hureau koppelt het kenmerkende stripidioom (leesrichting, tekstballonnen) op een heldere manier aan de natuurgids en het dagboek. Zijn verhaal leest als een getekende reportage van zijn werkzaamheden in de tuin, waarin hij alles benoemt en uitlegt: van composteren en snoeien tot het voeden van de aarde. Hij gebruikt pijlen en onderschriften om zijn verhaal te verduidelijken, af en toe kiest hij voor een illustratief overzichtje, bijvoorbeeld van schubvleugelige vlinders die hij tegenkomt. Het heeft in de verte iets van de natuurboeken van Marjolein Bastin.