Pootaardappels

(1978) Ouders: Humalda x coderas
Een zeer aantrekkelijke Franse aardappel: de knollen zijn ovaalrond tot eivormig, rozerood van schilkleur en het knolvlees is crèmekleurig. Ze zijn de eerste maanden het lekkerst: tamelijk vast, aromatisch en mooie zoete tinten. Kook ze in de schil, dat behoudt de smaak het best. Hoewel het blad kan worden aangetast door Phytophthora zal deze zelden of nooit de knollen aantasten.

ECO GETEELDE AARDAPPELS. Een vroeg oogstbaar ras uit 1946, kruising tussen Rode Eersteling x Herald, een Fries ras dat lang populair was en nu weer voor hobbyisten beschikbaar is! De ovaalronde, gladde knollen hebben lichtgeel knolvlees en zijn iets bloemig. Jong geoogst is dit vroege ras op zijn best, na enige bewaring komt de bakkwaliteit goed uit de verf. Dit ras is goed droogtebestendig en laat zich uitstekend vervroegen in de kas. Door de vroege oogst is Phytophthora (de beruchte aardappelziekte) nauwelijks aan de orde.

(1993) (Maritta x [Record x 1673-1]) Zowel in de VS als in Europa is dit Duitse ras doorgebroken! De zeer goede resistentie tegen de aardappelziekte (Phytophtora) helpt daarbij uiteraard. Dit ras geeft een grote oogst van ronde tot ovalen knollen, gele schil en crèmegeel knolvlees. De smaak is prettig aromatisch met een zacht mondgevoel. Ondanks de vroege oogst is deze vrij lang te bewaren.

(1901) Een oud klei-aardappeltje met spits toelopende peervorm. Charles Sharpe ontwikkelde dit vroege ras. De knollen zijn bijzonder licht van schilkleur. Het ras is nooit echt doorgebroken maar wordt vanwege de zeer goede smaak nog door enkele kwekers in stand gehouden. Bloemig.

Dit oude, Finse ras geeft zelfs onder Scandinavische omstandigheden een zeer goede oogst! We telen ze hier in Nederland ook graag, lees maar waarom...: de vorm is rond tot iets ovaal, (soms wat hoekig) met iets ingezonken ogen. Lichtbruine schil en lichtgeel knolvlees. Na koken blijkt de tamelijk vaste (tot iets bloemige) textuur met een fijne, iets zoete smaak, echt een lekkernij in warme of afgekoelde toestand!

(1949) Een Friese aardappel, die nog steeds hoge ogen gooi! Het is echt een primeurras, dat zich graag onder glas laat vervroegen. Ondanks de korte groeitijd kan je een zeer grote oogst verwachten van ovaalronde, grote knollen met lichtgeel knolvlees. De prettige, iets zoete smaak samen met een vrij vaste textuur geven het ras in de culinaire wereld een hoog cijfer, daarbij zijn ze zeer Phytophthora (aardappel) resistent!
Rungis heeft altijd een extra smakelijke kwaliteit uit het Franse schiereiland Noirmoutier en noemt ze “de lekkerste vroege, nieuwe aardappel!”. Ze groeien uitstekend bij ons in Noord-Europa maar door de zeer goede warmte- en droogtebestendigheid vind je ze ook veel in zuidelijk Europa en Noord-Afrika.

(1955) Ouders: Katahdin x (Epicure x Pepo). Geroemd door niemand minder dan de schrijver Roald Dahl vanwege de heerlijke smaak! De oogst is goed en vrij vroeg, toch goed te bewaren. Tamelijk vast in de kook, Epicure is immers een van de voorouders van Foremost. Roald Dahl schrijft: "Ook een traktatie zijn nieuwe aardappeltjes, vers opgegraven wanneer ze nog klein zijn. De beste om te verbouwen vind ik de Suttons Foremost. Maar ik laat ze nooit groter worden dan een Reine-Claude pruim. Ik ben bang dat al die geïmporteerde nieuwe aardappels die vanuit Malta, Cyprus, Egypte en Israël ons land binnenstromen vóór de onze er al zijn, te lang liggen om nog smaak te hebben." Wie heeft nog meer aanmoediging nodig?

(1994) Dit Schotse ras is ontstaan uit een kruising tussen Stroma (kindje van Désirée) en een coderas en heeft dus (hoe kan het ook anders) ook Hollands “bloed” in zich! De naam verraad al dat het hier om een zeer snel groeiend ras gaat (vroeg oogstbaar), in 2 maanden kan je al een goede oogst verwachten. Mede hierdoor en door de compacte groei is dit een topper voor de teelt in potten en bakken! De lichte schil herbergt crèmekleurig knolvlees met een zalvende textuur.

Ouders: Cunera x coderas
Een prachtige, moderne aardappel met veel toepassingsmogelijkheden. Ondanks de vroege oogst is deze zeer goed te bewaren! De iets ovaalronde knollen hebben een helderrode schil met lichtgeel knolvlees. Jong gegeten zijn ze tamelijk vast, bij langere bewaring worden ze bloemiger. Ons smaakpanel roemde het fijne aroma. De knol is goed resistent tegen Phytophthora en je kan een zeer grote oogst verwachten. ‘Tiamo’ kan ook in warmere landen rond de Middellandse Zee geteeld worden. Een klant mailde ons: “Hierbij een foto (met snoeischaar) van de oogst van 5 planten Tiamo aardappelen. Het zijn harde, vastkokende aardappelen die dicht onder de oppervlakte zitten. De smaak is fantastisch, evenals het schilgemak.” Een klant meldde ons, dat de Coloradokever (ondanks aantastingen elders) van dit ras afbleef!
BIJZONDERE RASSEN ALS DEZE LEVEREN WE IN EEN GEMENGDE POOTMAAT, ER KUNNEN (ZEER) GROTE KNOLLEN BIJZITTEN, DEZE PLANT JE IN ZIJN GEHEEL OF JE SNIJDT DEZE IN STUKKEN MET UITLOPERS.

DIT RAS HEEFT EEN KORTE KIEMRUST, DUS LOOPT AL EEN BEETJE UIT!
(1973) Kweker: H.I. Bierma, kruising Bierma P584 x Désirée. Het eerste dat opvalt is de enorme oogst! In 2017 gaf dit ras de ongelofelijke gemiddelde opbrengst van 40 knollen per plant. De langovalen knollen hebben een lichtroze schil met crème knolvlees. Na koken blijkt een fijnbloemige textuur, een licht aroma met iets zoete tonen.

(1992) Ouders: Kismet x (Desiree x Maris Piper).
Ondanks de zeer snelle groei en dus vroege oogst, is dit een prima smakende aardappel die zowel voor normale kook als voor bakken heel geschikt is. De knollen zijn o.h.a. vrij groot en de opbrengst is dus behoorlijk hoog! Op lichte kleigrond geteeld is de smaak optimaal. Tip: plant ze eens heel laat als 2e teelt vanaf juli, je kan in de nazomer lekkere jongen piepers eten.

Ouders: Cécile x Red Scarlett
Deze langwerpige, roodschillige aardappels krijgen in smaaktesten een zeer hoog cijfer! Een echte aanwinst voor de liefhebber van een tamelijk vaste pieper. De oogst is vrij hoog en de bestendigheid tegen ziekten redelijk tot hoog. Vanwege het flinke gewas kan je dit ras het beste een ruime plantafstand geven en de knollen wat dieper poten.

Een middenvroeg Deens ras van onbekende, maar zeer oude oorsprong! Æggeblomme betekent “eigeel”, wat verwijst naar het mooie, okergele knolvlees. De knollen zijn vrij klein, rond en deukig van vorm met diepe ogen: typisch een ras om met (dunne) schil en al te koken! De smaak is vol, zachtzoet en met een vaste textuur. Na toetreding tot de EG dreigde dit ras door regelgeving te verdwijnen, gelukkig zijn er alerte Denen geweest, die deze unieke lekkernij hebben doorgeteeld! Veel oudere Denen ervaren smakelijke nostalgie bij de opleving van dit ras.

(1967) (Merrimack x Kennebec) Opvallende aardappel uit de VS met een hoge opbrengst! Algemeen inzetbaar voor koele en warme gebieden. De grote, ovaalronde knollen hebben vrij vlakke ogen. De gele schil bedekt opvallend wit knolvlees, een kleur die we in Europa niet zo gewend zijn. Laat je verrassen door deze bloemige aardappel, want de smaak is opvallend fris met een iets romig mondgevoel, waardoor deit ras ten onrechte ook wel “vastkokend” genoemd wordt. De ziekteresistentie schijnt goed te zijn, ik hoor het graag.

ECO GETEELDE AARDAPPELS.
(1993) Ouders: Désirée x Cara
De ovaalronde knollen geven fijnkruimig knolvlees, voldoende vast voor de toepassing in salades. Een ruim toepasbare pieper dus, die vaak wordt beschouwd als de “moderne” King Edward, vanwege het uiterlijk (gele schil met roze blosvlekken) en de zeer goede smaak (zie 407600). De resistentie tegen Phytophthora in de knol is zeer hoog.

(2011) Ouders: Stroma x Zaailing van een Solanum phureja. Een bijzondere verschijning: warmrode schil met grote crèmekleurige vlekken rond de ogen. De knollen zijn meestal vrij klein en rond. Schrob ze schoon en kook of rooster ze met schil en al voor een prachtige aardappelschotel! De vrij vaste structuur en uitstekende, bijna zoete, boterachtige, kastanjesmaak verwennen de tong! Middentijds rijpend, Schots ras van Zela J. Doig.

De naam duidt op een aardappel dat goed tegen warmte kan. De oogst in Nederland is heel behoorlijk, dus koel weer is geen probleem. De bijna bolronde knollen hebben een lichtbruine schil die lichtcrème knolvlees herbergen. Na koken bleek een vrij vaste structuur met een fijne, lichte smaak.

Een prachtig, oud, Duits ras, waar we vooralsnog de bron of het ontstaan niet van hebben achterhaald. Het is een sterk groeiende, (dus veel oogst gevende,) gele aardappel met romig-geel knolvlees en een zeer rijke smaak die nauwelijks boter behoeft. De knollen zijn iets langwerpig, vrij groot met ondiepe ogen en lichte “netvorming” op de schil. De structuur is iets bloemig, het is een populair ras om te bakken! Middentijds oogstbaar.

Deze zaailing uit het 1980-er Duitse ras Barbara geeft een grote oogst van ouderwets bloemige aardappels. De knollen zijn iets ovaal en hebben een donkerpaarse schil met lichtbruine vlakken, evenals de voorouder Barbara. Het crèmekleurige knolvlees heeft een paarse ring net onder de schil. Een ideale pieper voor purée, een kuiltje met jus of gebakken. Middenvroeg oogstbaar.

Deze zaailing uit het 1980-er Duitse ras Barbara geeft een grote oogst van tamelijk vaste (iets bloemige) aardappels. De knollen zijn lang ovaal en hebben een donkerpaarse schil met lichtbruine vlakken, evenals de voorouder Barbara. Het crèmekleurige knolvlees heeft een paarse ring net onder de schil met paarse zweem naar het midden. De bloemigheid is redelijk fijn van textuur met een licht aroma. Een ideale pieper voor purée, een kuiltje met jus of gebakken. Middenvroeg oogstbaar.

Prachtig, oud rasje met een (paars)blauw jasje. De vrij ronde aardappels lekker in de schil koken. Uit de pan komt de heerlijke, aardse geur je al tegemoet en de beloning is een prettige, lichte smaak vanuit een iets bloemige, maar voldoende stevige textuur. Ik vind het een heerlijke piepertje, die ook afgekoeld en gebakken echt snoepgoed is. Tijdens het koken, verdwijnt overigens de blauwe schilkleur als een toverbal! Er blijft een lichtbruine schil over.

(1940) Kweker: S. Denim (Institute of Starch Products)
Blue-Eye-aardappelen geven over het algemeen middelgrote tot grote knollen met een ovale tot langwerpige vorm. De schil is lichtbruin, iets geschilferd met kenmerkende paarsblauwe vlekken, het meest aan de uiteinden, hier dankt dit ras zijn naam aan. Het knolvlees is ivoor- tot goudkleurig en dicht, stevig en fijn van structuur. Wanneer ze worden gekookt, hebben Blue-Eye-aardappelen een zachte consistentie en een zeer geliefde, milde en aardse smaak.
Dit ras wordt commercieel niet meer geteeld, vanwege de betrekkelijk korte houdbaarheid, gewoon binnen een paar maanden opsmullen dus... Verder is Blue-Eye heel veelzijdig dus waardevol om op kleine schaal te behouden voor de toekomst. De knollen zijn vast genoeg voor salades en bloemig genoeg voor een mooie friet, een zachte puree of gekookt en gebakken op je bord!

Een beetje geschiedenis:
In Rusland waren Blue-Eye-aardappelen specifiek bedoeld voor de teelt in de eigen tuin en kregen ze de voorkeur vanwege hun ongebruikelijke blauwpaarse ogen, het vermogen om koude klimaten te weerstaan, hun productieve karakter en hun weerstand tegen vele ziekten. In de stad Smolensk werd het ras zelfs gratis uitgedeeld om de inwoners aan te moedigen de knollen te telen. Dankzij het gemak van de teelt van de variëteit nam de populariteit ervan snel toe in heel Rusland en werd het een van de meest gebruikte cultivars in de dagelijkse keuken. Aardappelen zoals Blue-Eye worden ook gebruikt in traditionele vakantierecepten zoals Olivier of Russische salades. De aardappelsalade, die vaak op oudejaarsavond in Rusland wordt geconsumeerd, wordt gemaakt van een mengsel van gekookt vlees, eieren, aardappelen, wortels, augurken en erwten. Hoewel er onder thuiskoks en restaurants veel variaties op het recept bestaan, dateert het originele saladerecept uit de 19e eeuw.
Tegenwoordig worden Blue-Eye-aardappelen gevonden op boerenmarkten in Oost-Europa en Centraal-Azië. De aardappelen op de foto zijn ontdekt op de Groene Markt in Almaty, Kazachstan.

Deze mix van nakomelingen van de Blue Danube hebben een gele of paars-gele schil en bloemig knolvlees. Een mooie, resistente aardappel dat zich leent voor een “prakje met jus”, purée of als gebakken of gefrituurde aardappel. Goed te bewaren.

Een veelzijdige aardappel, waar we overigens de oorsprong niet van kennen. De flinke, ovaalronde knollen verbergen het lichtcrème knolvlees. Na uitgebreide proeven bleek ons een zeer grote opbrengst! De fijnbloemige (iets vaste) structuur staat garant voor veelzijdige toepassingen: koken, bakken, frituren en pureren... ja kunt alles met deze aardappel doen. De goede smaak neigt naar licht zoet, wij zijn er gek op.
BIJZONDERE RASSEN ALS DEZE LEVEREN WE IN EEN GEMENGDE POOTMAAT, ER KUNNEN (ZEER) GROTE KNOLLEN BIJZITTEN, DEZE PLANT JE IN ZIJN GEHEEL OF JE SNIJDT DEZE IN STUKKEN MET UITLOPERS.

(1894) Ouders: Victoria x onbekend. Meer dan een eeuw geleden geteeld door Archibald Findlay en nog steeds populair in Ierland, dan moet je als aardappel wel iets te bieden hebben. Een grote opbrengst van zeer bloemige knollen, vrij glad, lichtgeel en ovaal. In Engeland was dit ras voor de oorlog een topper! Plant ze ruim, want ze maken veel blad.

Opvallend zijn de zeer goede kenmerken: de ovaalronde, gladde knollen hebben een rode schil en crème knolvlees. De textuur is fijnbloemig (oftewel vrij vast) waardoor de knollen voor de kook geschikt zijn, maar ook voor bakken en frituren, een veelzijdige pieper dus. We hebben Burkys Rote uitgebreid getest en zijn erg enthousiast over de smaak: gewoon erg lekker...! De bewaarbaarheid is zeer goed en de smaak lijdt niet onder het bewaren. De historie van dit ras is ons niet bekend, wie meer weet: we horen het graag!
BIJZONDERE RASSEN ALS DEZE LEVEREN WE IN EEN GEMENGDE POOTMAAT, ER KUNNEN (ZEER) GROTE KNOLLEN BIJZITTEN, DEZE PLANT JE IN ZIJN GEHEEL OF JE SNIJDT DEZE IN STUKKEN MET UITLOPERS.

(1920) Een zeldzaam geworden ras met ovale vorm. De crème-witte schil is royaal purper gevlekt rond de ogen: decoratief! De goede, sterke smaak komt het best tot zijn recht na directe consumptie; de bakkwaliteit is uitmuntend. Tip: heerlijk als puree.

(2007) (Ouders: Nicola, Francline, Desirée en Duke of York)
Dit Franse ras geeft een mooie oogst van bijna ronde knollen met ondiepe ogen (dus gladde), rozerode schil. De structuur is vast, een heerlijke saladeaardappel dus. Na langere bewaring merkten we dat deze iets bloemig werd, dus bakken is ook een mogelijke optie. De lichte en fijne smaak en goede oogst maken het tot een aantrekkelijke aanvulling van ons sortiment!
BIJZONDERE RASSEN ALS DEZE LEVEREN WE IN EEN GEMENGDE POOTMAAT, ER KUNNEN (ZEER) GROTE KNOLLEN BIJZITTEN, DEZE PLANT JE IN ZIJN GEHEEL OF JE SNIJDT DEZE IN STUKKEN MET UITLOPERS.

ECO GETEELDE AARDAPPELS. (1962) Ouders: Urgenta x Depesche. Een Nederlandse pieper, waar we trots op kunnen zijn! De felrode schil in combinatie met de wasachtige stevige structuur van het knolvlees is voor een Nederlands ras uniek! Een echte “vaste” aardappel dus, met een tamelijk glad oppervlak. Hoewel Désirée op de klei uitstekend gedijt, is zandgrond of andere droge grondtypes ook geen probleem. Veel koks zweren bij dit ras vanwege de veelzijdige toepassingen. Het verbaast me, dat ze niet veel meer in ons land bekend zijn. Middentijds oogstbaar.

(vóór 1916) De kweker is Mr. Wilde of Edgecote. Een ouderwetse bloemige aardappel met prachtige donkerpurperen schil voor een oorspronkelijke Hollandse prak, compleet met gaatje voor de jus! Edgecote Purple showt prachtig in restaurants als ze in de schil gekookt zijn: net reusachtige kidneybonen…

(voor 1915) Een zeldzaam rasje van onbekende afkomst, de bijzondere blauw-purperen schil valt vooral op. Overigens wordt de schil in kokend water meteen geel. Zeer bloemig rasje, die met zorg moet worden gekookt: net aan de kook houden om ze gelijkmatig gaar te krijgen. De smaak is ouderwets lekker, zowel gekookt als gepureerd. Maak er ook eens friet van: krokant en stevig! De planten zijn vatbaar voor de aardappelziekte, neem dus voldoende preventieve maatregelen.

(1972) Een kruising door de kwekers P&J Dijkhuis tussen Oldenburger 51-640 en een coderas. Dit Nederlandse ras wordt nog steeds hoog gewaardeerd in Europa, vooral vanwege de goede smaak zowel na koken als bakken en frituren. De tamelijk vast kokende knollen maken ook een hele mooie purée! De knollen zijn iets ovaal en hebben een gele schil en crèmekleurig knolvlees met ondiepe ogen. Opvallend is dat slakken vaak van dit ras afblijven. De oogst is groot en Phytophthora-resistentie in de knol zeer goed mits meteen na het opmerken van deze aardappelziekte in het blad, de planten worden geoogst.

(1989) Een Franse kruising tussen Edzina en Alcmaria. De (fraaie) ovalen knollen en het knolvlees zijn lichtgeel, de textuur vrij vast en de smaak subliem. Door de lichte kruimigheid is deze (bijna salade)aardappel ook zeer geschikt voor andere doeleinden zoals bakken en frituren.
Elke kweker is verrast door de grote oogst en acceptabele ziektegevoeligheid, die immers vooral een rol speelt bij later oogstbare aardappels. Toch is de bewaarbaarheid liefst 6 maanden!

(1992) (Sigma x Ilse) Dit moderne ras is in Duitsland ontwikkeld om de beste opbrengst, de gezondste groei en de lekkerste smaak te combineren... De zachte, gladde textuur combineert dit ras met een rijke smaak. De druppelvormige knollen hebben een vrij gladde schil. De resistentie tegen de aardappelziekte in de knol is groot. Verdere resistentie zijn voor alle ziekten zeer groot!

(1925) (Allerfrüheste x Jubel) Dit Duitse ras is rond 1925 ontstaan en is een opvallend resistente, historische aardappel! De platte tot bolronde knollen zijn vrij groot en hebben een lichtgele schil met enkele diepe ogen. De smaak is complex en zeer goed! Het mondgevoel is vooral stevig, maar ik bemerkte iets bloemigheid. De oogst is middenvroeg tot middenlaat.

Historisch ras uit Duitsland, uit een kruising tussen Purpurgold x Vesta. De knollen zijn ovaalrond en vrij onregelmatig van vorm (diepe ogen), het knolvlees crèmekleurig. Het is vooral vanwege de smaak dat deze aardappel de decennia overleefde: stevig vast van textuur (iets bloemig na bewaring) met een fijn aroma!

(1895 Ierland) Ouders: An x Belle de Fontenay. De kweker is D.P.A. Castlebar of (volgens andere bron) Miss King of Mount Mellick. Oude rassen, die nog steeds verkrijgbaar zijn, moeten wel iets bijzonders hebben! Dit zeer smakelijke rasje geeft vrij ronde knollen met een rood-roze schil en crèmewit knolvlees met soms een roze wolkje er doorheen. De oogst is (mede door de grote knollen) vaak enorm! Stevig na de kook, ideale veelzijdige aardappel. Over de intense smaak wordt alom lovend geschreven! De planten worden niet snel aangetast door de aardappelziekte, wat wellicht mede wordt veroorzaakt door de mooie, rechte groei. De bloei is wit.

ECO GETEELDE AARDAPPELS. (1835 of zelfs ouder) Het oudste Engelse aardappelras, dat we kennen! De schil is purperblauw met witte vlekken (of omgekeerd). Grote oogst, een prettige, zelfs nootachtige smaak en het witte knolvlees is vrij vast in de kook. Het is de voorouder van de populaire Kerrs Pink. Voor een authentieke jachtschotel wordt in Engeland ‘Fortyfold’ gebruikt: Lancashire hotpot (jachtschotel) en.wikipedia.org and Scouse en.wikipedia.org) zijn 2 traditionals!

(2007) Ouders: Maris Peer x coderas.
Dit bijzonder lekkere aardappeltje geeft een regelmatige oogst van vrij kleine, ovaalronde knollen, die in de schil gekookt worden. Heel populair in de horeca (als baby-aardappel) omdat ze niet doormidden gesneden hoeven te worden. Maris Peer is een van de ouders van dit ras en was eerst de marktleider, maar deze ‘Gemson’ geeft 60% meer opbrengst in deze kleine maat, als hobbyist is af en toe een grotere knol uiteraard geen ramp! De knollen zijn crèmewit, de textuur glad en vrij stevig en de smaak wordt zeer geroemd! Dit ras is ontwikkeld voor de teelt in Noord-Europa maar groeit verbazend goed in de tropen zoals Kenia.

(1930 of 1959?) Arran Chief x (Majestic x Great Scot). Een aardappel, dat duidelijk in Engelse traditie staat. De bestendigheid tegen de aardappelziekte is opvallend. De schil is beige met roze vlekken rond de ogen, wat een grappig effect geeft. Het crèmegele knolvlees met bloemige textuur herbergt een prettige, zeer gewaardeerde smaak. De toepassing is naast koken: frituren, pureren en bakken. Een echte all-rounder dus!

(1919) Ouders: Imperator x Champion. Dit middenvroege ras van E. Miles geeft meestal een goede opbrengst! De ogen zijn diep, de smaak is uitstekend en de kookkwaliteit tamelijk bloemig. De knolvorm is meestal vrij rond, maar uitgroei komt voor.

(1977) Ouders: Pana x Vacuna
Zowel de schil als het knolvlees zijn stevig rood gekleurd. De langovalen knollen hebben een fijnkruimige structuur, met een boterzachte, aromatische smaak. De oogst is bijna elk jaar groot, lange droogte met zeer hoge temperaturen vindt dit ras niet zo fijn.
BIJZONDERE RASSEN ALS DEZE LEVEREN WE IN EEN GEMENGDE POOTMAAT, ER KUNNEN (ZEER) GROTE KNOLLEN BIJZITTEN, DEZE PLANT JE IN ZIJN GEHEEL OF JE SNIJDT DEZE IN STUKKEN MET UITLOPERS.

Vrij grote, langwerpige knollen, die aan de buitenzijde geel met zachtroze banden gekleurd zijn. Het lichtgele knolvlees geeft na de kook een heerlijke smaak: iets bloemig, tamelijk stevig, zalvende textuur.

DE FRANSE "OPPERDOEZER"!
(1884) Een oud Frans ras, dat middelvroeg oogstbaar is. De grote (soms meer dan 500 gram) bolronde knollen zijn lichtbruin met een tintje roze en diepliggende violetkleurige ogen; het knolvlees is wit. Typerend zijn de glooiende inkepingen waardoor een zeer onregelmatige vorm ontstaat. Heerlijk bloemig, in Frankrijk beroemd vanwege de beste purée, die er van gemaakt wordt.

(2012) Ouders: Franceline x Cupido (kweker: C. Meijer) Hoe klein toch groots kan zijn! De opbrengst van deze ovaalronde, vrij vaste, (niet al te grote) wasachtige aardappel is verbazend groot, zowel in de tuin als in aardappelzakken of potten. Vanwege de ruime toepassing en geweldige smaak kreeg deze middenvroege aardappel een hoge Engelse tuinbekroning (RHS Award of Garden Merit). 35 knollen van 1 plant is normaal, er zijn al 80 knollen gemeld!

Dit zeer oude Oostenrijkse ras heeft een rozerode schil en een ovalen vorm. Het knolvlees is iets bloemig, vrij vast, met een fraaie, gewolkte, rozerode kleur. Je maakt er een originele en smakelijke puree mee, maar ook een heerlijke tafelaardappel of een “rode” friet!
BIJZONDERE RASSEN ALS DEZE LEVEREN WE IN EEN GEMENGDE POOTMAAT, ER KUNNEN (ZEER) GROTE KNOLLEN BIJZITTEN, DEZE PLANT JE IN ZIJN GEHEEL OF JE SNIJDT DEZE IN STUKKEN MET UITLOPERS.

(1992) Een moderne aardappel met oude wortels: het bijzondere uiterlijk van Catriona (blauwe vlekken rond de ogen) en de zeer goede smaak van Sharpe’s Express worden in dit ziekteresistente ras verenigd! Een kweek-product van Jack Dunnett. De grote (300-600 g per knol) aardappels zijn zeer lang bewaarbaar. Een topsoort voor heerlijke friet!

Vermoedelijk is dit ras al eeuwen in cultuur in Colombia, de stevige, zeer aromatische smaak duidt op “wilde” roots. De knollen zijn onregelmatig langwerpig met diepe ogen. De gele schil is roze rond de ogen en bedekt wit knolvlees. De textuur van de knol (na koken) is ouderwets bloemig! De aardappels zijn middentijds oogstbaar en zeer goed te bewaren. Een leuke verkenning in de aardappelhistorie...

De oorsprong van deze grote aardappel is ons onbekend. Teelt- en proefervaring hebben we des te meer! Enkele opvallende kenmerken: een grote oogst van vrij forse knollen, ovaalrond, goudgele, dunne schil met ondiepe ogen en lichtgeel knolvlees. De kookkwaliteit is: iets bloemig, maar stevigheid overheerst, prettige smaak zowel gekookt als afgekoeld. Een mooie aanwinst, wie kent de geschiedenis van deze pieper?
BIJZONDERE RASSEN ALS DEZE LEVEREN WE IN EEN GEMENGDE POOTMAAT, ER KUNNEN (ZEER) GROTE KNOLLEN BIJZITTEN, DEZE PLANT JE IN ZIJN GEHEEL OF JE SNIJDT DEZE IN STUKKEN MET UITLOPERS.

ECO GETEELDE AARDAPPELS. (1974) Ouders: Clivia x Hansa; kweker Fa Böhm, Europlant. “Konigin der deutschen Kartoffel”! De ovalen knollen hebben een gele schil en diepgeel knolvlees. De textuur en smaak zijn kort na de oogst naast de vaste structuur: wasachtig en zeer aromatisch. Na langere bewaring worden de knollen bloemiger, dus eigenlijk voor elk wat wils! Zowel koken als bakken leidt tot smakelijk resultaat. De kweker van deze heerlijke aardappel wilde zijn nieuwste introducties niet te veel concurrentie aandoen en trok ‘Linda’ terug uit het sortiment. Dit veroorzaakte een groot landelijk protest in Duitsland (onder aanvoering van Karsten Ellenberg), men beschouwde deze populaire aardappel als gemeenschappelijk bezit: “Rettet die Linda” was de slogan. Na een hoop geharrewar is deze pieper dus gered van de ondergang!

(1988) Kweker Firma Norika. Dit middenvroege ras is iets ovaal, heeft ondiepe ogen en crème knolvlees. De oogst van dit tamelijk vaste ras is groot en de smaak wordt erg gewaardeerd. Een veelzijdige aardappel, dat nog steeds verdient geteeld te worden. Zeer goede bewaareigenschappen.

Vóór 1900. Dit traditionele ras is beroemd en zeer geliefd in Noorwegen, Zweden en Finland. De langwerpige vorm doet aan amandelen denken, vandaar de (bij)naam. Liefhebbers zien dit ras als een delicatesse vanwege het zeer hoge drogestofgehalte: heel bloemig dus. Kook de aardappel rustig in zijn schil en geniet van een echte ouderwetse pieper, die ook nog eens zeer hoge ogen gooit als bakaardappel. Dit ras blijkt ook zeer goed tegen het Noord-Scandinavisch klimaat te kunnen. Geef ze de ruimte, het is een oud en gevoelig ras.

Dit ras is zeer smaakvol en lichtkruimig. Opvallend is de hoge opbrengst, met zo’n aardappel kan je veel kanten op: koken, bakken, pureren of poffen.
Je kan dit ras wat vroeger oogsten voor een heerlijk jong piepertje, later geoogst kan je dit ras zeer lang bewaren! De aardappelziekte (Phytophthora) kan in het blad komen, maar niet snel in de knol.

(1993) Kweker: Rijkent Benning (aardappelveredelaar in dienst van Veredelingsbedrijf Mansholt) Een ideale aardappel voor kleigrond, een van de ouders is Nena. Marabel houdt van vochthoudende, vruchtbare grond en geeft dan een grote oogst van ovaalronde, gele knollen met geel knolvlees. De smaak is rijk met een zoete ondertoon en de textuur vrij vast. De gladde schil completeert het plaatje: zeer populair in Duitsland en Frankrijk, maar ook in veel andere Europese landen. Het ras is jarenlang vertegenwoordigd door het Duitse bedrijf Böhm, later door Europlant. Het is inmiddels een vrij ras.

(1975) Ouders: Primura x coderas.
Dit ras geeft een hoge opbrengst van ovaalronde, vrij vastkokende en zeer smakelijke aardappels. Vanwege de uitstekende bakkwaliteit (ook voor frites) is dit nog steeds een veelgevraagd ras! De resistentie tegen Phytophthora in de knol is tamelijk hoog.

ECO GETEELDE AARDAPPELS. (1980) Dit Nederlandse ras is in Frankrijk de standaard voor een type: ovaalvormige knollen, geel van schil en knolvlees, zeer ondiepe ogen dus aantrekkelijk om te zien en te verwerken. De opbrengst van dit vrij vaste ras is groot en de smaak buitengewoon goed! Zijn er nadelen? De enige die we vonden: matig lang bewaarbaar en gevoelig voor stootschade... Je kan ze al vroeg planten, want een nachtvorstje kan Monalisa goed hebben. Droogte is geen probleem, dus ook de teelt in de subtropen zal goed lukken, ze zijn daar dan ook zeer populair!

(1987) Dit is een Schots ras van J. Dunnett en ontstond uit kruisingen met een wilde aardappel. De lichte schil is opvallend, maar de grote oogst zal je meer interesseren! Het crèmekleurige knolvlees herbergt een fijne smaak met een wasachtige, vaste structuur. Heerlijk als kookpieper, (ik vind trouwens een vaste aardappel ook erg lekker in gebakken vorm, maar daar zijn de meningen over verdeeld) en om een lekkere zachte purée van te maken... ‘Nadine’ is wereldwijd populair!

Ouders: Inca Bella x Franceline.
"We waren op zoek naar een sneller kokende aardappelsoort om knapperige, gouden gebakken piepers te maken die heerlijk boterachtig smaken, en dit is wat we hebben gevonden", aldus het in Lincolnshire gevestigde aardappelteeltbedrijf Branston.
Het bedrijf zegt in een persbericht dat hun nieuwe aardappel, ‘Nemo’ is vernoemd naar de gelijknamige cartoonvis in 'Finding Nemo' vanwege zijn ongebruikelijke markeringen. Nemo is een phureja-hybride, wat betekent dat het het krachtige, snelgroeiende karakter van originele Peruaanse aardappelen combineert met de klimaataanpassing van moderne Europese variëteiten uit de Solanum tuberosum.
Nemo heeft het goudgele knolvlees dat typisch is voor een Andes-phureja, met een meer uniforme celstructuur waardoor het veel sneller kookt. Zijn kenmerkende roze huid heeft roomgele vlekken rond zijn grote ogen, waardoor hij een tweekleurig uiterlijk heeft.
David Nelson, agronomiedirecteur van Branston, zei: "Het is de afgelopen zes jaar (2015-2021) een echt liefdeswerk geweest om aan dit project te werken, omdat we op zoek waren naar een variëteit die niet alleen fantastisch zou smaken, maar ook zou besparen op kooktijd.
Nemo is een natuurlijke hybride die is ontwikkeld door het zorgvuldig kruisen van een uitzonderlijk heerlijk smakende, snelkokende Peruaanse variëteit genaamd Inca Bella en een populaire roodschillige salade genaamd Franceline, die goed groeit in het Britse klimaat.
Nemo is zeer resistent tegen de aardappelziekte (Phytophthora) en de opbrengst hoog!

Een zeer oud ras uit Noord-Duitsland, aan de naam te oordelen uit de Oost-Friese Waddeneilanden. De onregelmatige, langwerpige vorm met deuken en spleten vraagt erom, dat je dit ras gewoon in de schil kookt. De gele schil bedekt het lichtgele knolvlees. Na koken bleek ons een iets bloemige, vrij losse structuur met een toegankelijke smaak: een ruim inzetbare historische pieper!

Indrukwekkende knollen uit Argentinië! Langwerpig, plat-ovaal en meestal zeer groot. De oogst is enorm! Onder de gele, zeer gladde schil zit lichtgeel knolvlees. Na koken blijken ze bloemig te zijn en aangenaam licht van smaak. Als ik het wel heb, betekent de naam letterlijk: Pauselijke druppels.... dat belooft wat!