Diverse Bloembollen

Lichtroze met donkere strepen in het centrum.

Prachtige pasteltintjes.

Een laagbloeiende blauwe Anemoon. Mooi voor in de border tussen de andere voorjaarsbollen of in een pot op terras of balkon. Uitermate geschikt voor verwildering.

Mengsel van enkelbloemige kleuren, de witte met een groen hart, de rest met een zwart tot purper hart.

Prachtig scharlakenrood met witte rand rond het zwarte hart, enkelbloemig.

Violetblauw met donkerpurper tot zwart hart, enkelbloemig.

Lilaroze met zilverachtige glans en (bijna) zwart hart, enkelbloemig.

Helderwit, enkelbloemig met helder, geelgroen hart.

Vrolijk mengsel van witte, rode, roze, lila en blauwe tinten. Dubbelbloemig met zichtbare bloemharten.

Dubbelbloemig wit met groen hart.

Dubbelbloemig (wel met een zichtbaar, bijna zwart hart) scharlakenrood met witte ring rond het hart.

TAMELIJK ZELDZAAM! Dit rijkbloeiende anemoontje is rond 1850 geïntroduceerd, waarschijnlijk een kruising tussen A. pavonia x A. hortensis, die inheems zijn in het zuiden van Frankrijk. Ze bloeien erg gemakkelijk en rijker dan de gelijkende Anemone coronaria. Middengrote scharlakenrode bloemen met een geelwitte binnenzijde en een zwartpaars hart: wat een schitterend contrast! Geef ze een lekker warm plekje met voldoende humus en vocht.
We leveren in P9 potjes, vanaf november begint het blad te ontstaan en in het voorjaar bloeien ze.

Een halfschaduwplekje, losse humusrijke grond en na ontvangst meteen planten! Open bloemetjes: wit met aan de buitenzijde een zweem roze. Het eerste jaar is de bloei nog niet top, maar als ze op een goede plaats staan zullen ze binnen enkele jaren een flink plakkaat vormen. Bloeit maart-april.

Het fraaie, gemarmerde, pijlvormige blad verschijnt van het najaar tot het voorjaar. De bleekgroene bloemscheden zijn niet opvallend, de felrode trossen met bessen (in het najaar) des te meer!

Opvallend zijn de stevige vlezige stengels met langwerpige trossen stervormige bloemen, zeer lichtblauw van kleur. De bloei is in juni. Zet ze lekker vochtig in zon of iets beschaduwd

Opvallend zijn de stevige vlezige stengels met langwerpige trossen stervormige bloemen, diepblauw van kleur. De bloei is in juni. Zet ze lekker vochtig in zon of iets beschaduwd.

BIOLOGISCH GETEELDE BLOEMBOLLEN OF KNOLLEN
Opvallend zijn de stevige vlezige stengels met langwerpige trossen stervormige bloemen, diepblauw van kleur. De bloei is in juni. Zet ze lekker vochtig in zon of iets beschaduwd.

Opvallend zijn de stevige vlezige stengels met langwerpige trossen stervormige bloemen, helder wit van kleur. De bloeit is in juni. Zet ze lekker vochtig in zon of iets beschaduwd.

Eerst verschijnt het fraaie, smalle blad met langs de randen een geelbonte rand, waardoor de plant vóór de bloei al fraai staat in de tuin. Op 80 cm hoogte pronken de stevige bloeistengels met trossen stervormige, crèmekleurige bloemen.

Hoe sierlijk ook lekker kan zijn ontdekten de Native Americans (Indianen) al eeuwen geleden. De Salish-, Nez Perce-, Shoshone-, Paiutes-, Cree- en Blackfoot-stammen roosterden of kookten de bolletjes van deze fraaie Camassia. Rauw smaken ze mild, maar met een iets taaie textuur, waar je van houden moet. De heerlijk zoete, notige smaak is het resultaat van de echte slow-cook! De Indianen maakten een grondoven: graaf een gat in de grond, bekleed dat met (liefst platte) stenen en bouw er een flink vuur in. Zodra het vuur gaat smeulen, kunnen de bolletjes in een afgesloten oude pan op de stenen gelegd worden, de kuil dichtgooien met aarde en 2 dagen laten smeulen. Een van de moderne methodes: gebruik een stoompan en laat de bolletjes 36 uur rustig stomen. Houd het waterniveau in de gaten, na 12-24 uur komt er al een heerlijk zoete melassegeur uit de pan! In een oven op 220C, gedurende 12 uur is ook een goede optie. Als de witte (schoongemaakte) bolletjes via beige naar bruin verkleuren is het Slowfoodproject gelukt, de inuline is omgezet naar fructose: een beetje zout er op en smullen maar, je blijft er van eten, ook heel populair bij kinderen! Zie ook arcadianabe.blogspot.nl en honest-food.net
De bolletjes zijn volkomen winterhard en geven licht- tot donkerblauwe, stervormige bloemetjes aan 30-90 cm lange stengels. Ze voelen zich thuis in elke grondsoort.

Plant een flink veldje van deze winterkraker!

Prachtige witte bloemetjes. Eén van de mooiste kleine voorjaarsbollen. Chionodoxa groeit gemakkelijk in alle goed doorlatende grondsoorten op een zonnige of half schaduwplaats.

Mooie roze bloemen. Chionodoxa rosea groeit gemakkelijk in alle goed doorlatende grondsoorten op een zonnige of half schaduwplaats. Kan ook in het gras worden geplant. Geschikt voor verwildering maar ook geweldig in potten op terras of balkon.

Dit meerjarige plantje is de lieveling van velen...! In het voorjaar verschijn eerst het stevige blad, al snel gevolgd door trosjes met heerlijk zoet geurende, witte klokjes. Pluk ze ook eens voor in een klein vaasje... Oudere mensen zullen het wellicht in hun bruidsboeket hebben gehad!
Ze houden van arme, schaduwrijke grond en zullen zich daar snel verspreiden. Plant ze nooit samen met Daslook, want ze lijken op elkaar en de blaadjes van dit Lelietje der Dalen zijn niet eetbaar en bij grote hoeveelheden giftig.

Vaste, winterharde plant met wortelstokken, zeer geschikt voor arme, schaduwrijke grond. Bloeit in het late voorjaar met de typerende, zoet geurende, ronde belbloemetjes in zeldzame zachtroze kleur.

Per trosje verschijnen tot 20(!) witte, roze of blauwroze gespoorde bloemetjes.
Bloeitijd maart-april.

Een sierlijk, klein, knolvormend bosbewonertje met purperroze langwerpige, buisvormige bloemetjes in trosjes bij elkaar. De halverwege aanhechting van de bloemetjes geven het grappige uiterlijk van een vogeltje aan de bloemen!

De lila bloemetjes zijn net zittende, slanke vogeltjes.

Een prachtig plantje met grover blad dan de wilde (lila) soort. Deze variëteit heeft volle trosjes met zachtroze bloemetjes: net zittende, slanke vogeltjes.

In Engeland is deze populaire tuinplant verwilderd na de introductie in 1880. De feloranje bloemetjes groeien aan horizontale aartjes, altijd 2 aartjes per stengel vanuit een stevige bos met lancetvormige bladeren. Ze zijn zeer sterk als snijbloem. Geef deze fraaie bloeier een kans in je tuin, ze vriezen vrijwel nooit dood, in toenemende mate winterhard! Hoogte 40-60 cm.

De grootste Montbretia, gekweekt door Terry Jones in Devon! Deze geweldenaar vestigt zich stevig in de tuin op een zonnige, beschutte en niet te natte plaats.
Op 100-180 cm hoogte groeien de bloemstengels met trossen oranjerode bloemen vanuit overvloedig lancetvormig blad.
Ze bloeien Lang en dankbaar in de zomer!

In Californië en Zuid-Oregon, in de Redwoodbossen groeit deze bijzondere plant: stevige, bladloze stengels dragen bovenin de trossen met 6-20 hangende, felrode, buisvormige bloemen, die aan de uiteinden een groen puntje hebben. Als de bloemen opengaan uit zich dat in het omkrullen van de uiteinde: ze laten dan het witte binnenbloemetje zien (vuurwerk!). Aan de basis groeit grasachtig blad. Goed houdbaar als snijbloem.

Stel je voor: het fraai gedeelde blad groeit op tot een hoogte van 80-100 cm, daarboven begint de bloeiwijze: een bloeischede van wel 40 cm lang in een fluwelige diep bruinpaarse kleur. Plant ze 15 cm diep en geef ze een winterlaagje. We leveren grote knollen voor een jaarlijks succes! Het eerste jaar moet de bol zich settelen, geef ze vruchtbare grond, maar niet te nat.

Verreweg de beste voor verwildering! Prachtige groengele akonieten, geef ze een halfschaduwplek, niet te nat, liever niet zuur. Laat de knolletjes een nachtje in water weken. In februari- maart verschijnen de eerste bloemetjes.

Een helderwitte soort is bepaald niet doorsnee! De sterke stengels dragen honderden bloemetjes. Gemakkelijk te combineren kleur…

De grootste telg van dit geslacht. Imposante stengels! De kleur is zacht lilaroze. Het basisblad is 10cm breed en 1m lang.

Een prachtige, zalmkleurige hybride. Stevig en “bloedmooi”!

Een van de kleinste van dit geslacht.
Toch nog 100-150 cm. De bloemkleur is zachtgeel.

Binnen het geslacht Erythronium is dit de populairste en gemakkelijkst te kweken soort, hoogte 25 cm. Ze bloeien al in maart met rozepaarse of witte bloemen. Een extra verrassing is het blauwgroene blad met grote bruine spikkels.

Prachtig compact soortje (10 cm hoogte) met purperroze bloemen.

Door kruising ontstond deze prachtige variëteit. Het grote, bronsgroene gevlekte blad vormt de opvallende basis voor stengels met knikkende, kelkvormige, zwavelgele bloemen. Hoogte 30 cm.

Vanuit het prachtig gespikkelde blad bloeit een overvloed aan helderwitte bloemen. Vanaf 1895 in cultuur. 20-25 cm hoog.

In 1940 werd dit fraaie bloemetje ontdekt door Dr. Peter Davis en uiteraard naar hem vernoemd. Op een hoogte van 20 cm verschijnen de chocoladebruine, hangende komvormige bloemetjes. Draai zo’n bloemetje naar je toe en je ontdekt de geelgroene binnenkant met bruine spikkels, de bijen bezoeken ze graag... Geef ze een vochtige, maar goed gedraineerde plaats en geniet van de subtiele schoonheid!

Dieporanje bloemen en vrolijk, sierlijk groen-geel gestreept blad.

Helder oranjerode variëteit.

Een rariteit onder de keizerskronen: onder de krans van de oranjerode klokvormige bloemen zit nog zo’n krans: een dubbele hoeveelheid bloemen dus! Zachtpurperen strepen en crèmewitte nectarklieren zorgen voor extra verfraaiing.

De (steeds zeldzamer wordende) gele variëteit.

De meest dieprode uit ons sortiment.

Sierlijk geaderde bloemen: oranje op gele ondergrond.

ZELDZAAM MOOI!
De combinatie van kleuren verwarmt je tuin! Het blad is groen met bronzen gloed, de stengels zijn donker kastanjebruin en boven de oranje klokken torent een diepbronskleurig kroontje!

Langzamerhand krijgt deze beauty meer bekendheid. De stengel kan wel 150 cm hoog worden (meestal 1m), de bovenzijde vormt een tros van dieppurperen klokvormige bloemen. Tot aan de bloem pronkt fris, smal, grijsgroen blad.

(Nog steeds) vrij zeldzaam is de ivoorwitte variant op de Fritillaria persica. We geven garantie op soortechtheid!

In onze zoektocht naar "zwarte" bloemen stuitten we op deze prachtige, maar zeldzame Fritillaria! Diep donker purper moeten de grote, hangende klokbloemen (1-8 per stengel) natuurlijk heten, een pittig contrast met het frisse blad. De hoogte zal ongeveer 25-40 cm bedragen. Geef ze een halfschaduwplek in vochthoudende, humusrijke grond. Bloeitijd april-mei. Inheems in Noord-Amerika en Japan. De naam Indian Rice dankt de plant aan de vele witte broedknolletjes, die aan de hoofdknol komen.