Verwonderlijk hoe maïs kan ontstaan uit een gras, met korrels ter grootte van koren! Toch staat inmiddels vast dat dit de echte voorouder van onze huidige maïs is. Zonder theoretische kennis van genetica hebben de eerste bewoners van Amerika door selectie en spontane (?) kruising de maïs steeds groter gemaakt... Dat is wat domesticering uitricht, ook al in de oudheid. Plant dit curieuze zaad en verwonder je... De korrels kunnen gemalen of gekookt worden. Wie weet wordt dit gewas ooit ontdekt als een nieuw superfood.

Sierlijk en eetbaar als bakmaïs! Zeer gevarieerd mengsel van bontgekleurde, grote maïskolven, die wel 25-30 cm lang kunnen worden! De planten worden 150-200 cm hoog en rijpen in 115 dagen. Kolven drogen kleurecht op en blijven dan jarenlang goed.

Een zeer oude, oorspronkelijke maïs uit Zuid-Amerika. Deze kolven zijn flink groot, maar de plant blijft gedrongen tot maximaal 150 cm. Ideaal voor een kleine plek in de tuin of voor de teelt in potten! Deze maïs wordt nog steeds gebruikt om mee te koken of meel van te stampen.

Ongewild (of misschien bewust?) rouleerden er prachtige, historische bakmaïs-rassen bij de oorspronkelijke bewoners van Amerika. Neem nu deze kolven: de verrukking van kleuren tijdens een nazomer zonsondergang worden verenigd in dit prachtige mengsel. Per kolf komen de volgende kleuren voor: terra, roze, wijnrood, groen, blauw en goudgeel. Teel ze voor de sier of stamp er een mooie maïsbloem van.

Zo’n prachtige zilverlila maïs kan je onmogelijk weerstaan! Voor de sier, maar van oorsprong als bakmaïs om meel van te malen, voor het maken van heerlijke cake of maïsbrood. Roosteren totdat ze zacht “poppen” behoort ook tot de populaire mogelijkheden! De 120 cm compacte planten geven zeer vroeg hun oogst en vertakken soms voor nog meer kolven, dus deze maïs is geschikt voor ons klimaat.

Een bijzondere bakmaïs, die natuurlijk als siermaïs het meest gebruikt zal worden. Bakmaïs heeft als voordeel dat het glutenvrij is, de Indianen bakken al eeuwen met dit bloem. De kolven geven een prachtige kleurverscheidenheid en het bijzondere van deze variëteit zijn de sierlijke tijgerstreepjes per maïskorrel (zie foto). De 2 m hoge planten geven 1-2 kolven per plant, die goed tot rijping komen in ons klimaat. Als de mannelijke pluimen rijp zijn helpt het de bestuiving om af en toe de plant te schudden.

Dit mooie, historische ras is gered door de Zwitserse zadenclub ProSpecieRara. De vrij compacte planten geven vrij vroeg gemiddeld 2 kolven met goudgele maiszaden. Prachtig voor de sier, maar vooral te gebruiken om te malen en vervolgens mee te bakken. Heel populair is het maken van het Italiaanse gerecht Polenta, Mergoscia is waarschijnlijk het beste ras om een fijne Polenta te maken.

Een zeer favoriete en oeroude bakmaïs waar een prachtig gele maïsmeel van gemalen kan worden! Gelukkig zijn er sinds de 1970-er jaren veel Amerikanen actief geweest om de oude rassen van de ‘Native Americans’ te bewaren en vermeerderen. Nothstine Dent is daar één van, een ras uit Noord-Michigan. De kolven kunnen tot 20 cm lang worden en rijpen vroeg, wat voor ons klimaat het verschil kan maken. De oogst is niet enorm, maar de zoete smaak is genoeg reden om deze te blijven kweken, en het is nog steeds (kwalitatief) een van de beste variëteiten die we aanbieden voor maïsmeel en bloem.

Wat een bijzonder gekleurde, smaragdgroene maïs! Als siermaïs natuurlijk een beauty, maar oorspronkelijk komt deze soort uit Zuid-Mexico, waar de indianen (Zapoteken, Mixteken en Mazateken) ze vroeger al verbouwden als bakmaïs. De kolven zij 15-25 cm lang en groeien aan stevige, ruim 2 m hoge planten.

Een prachtige dieporanje tot donkerrode bakmaïs, die uiteraard ook veel gebruikt wordt voor de sierteelt. Het gemalen meel is ook prachtig diep van kleur. Ernest Strubbe kweekte dit ras, hij heeft veel verbeteringen van oude rassen op zijn naam staan.