Deze roodbloeiende pronkbonen zullen je verbazen! De peullengte kan met wat hulp oplopen tot wel 60 cm! Je kweekt deze kampioenkandidaat niet alleen voor een wedstrijd, maar ook omdat de smaak en opbrengst zeer goed is! Doe je wel mee aan een wedstrijd? Zorg dan dat de plant eerst flink kan groeien, mulch de grond en geef water als het droog weer is. Is de plant nog niet bovenaan de stokken maar gaat deze toch bloeien? Pluk die bloemen dan eerst weg. Is de plant groot genoeg, dan mag de bloei komen en de eerste peulvorming ontstaan. Laat aan 1 plant maximaal 5 peulen ontstaan, zodat alle kracht in die vruchtgroei gaat zitten. Zo kan je de kampioen van Nederland (of in elk geval van je omgeving) worden.

Dit is een vrij onbekende groente, die gewoon in het wild groeit in Japan en heet daar Gagaimo. Het jonge blad is rauw en gekookt eetbaar, de jonge vruchtjes ook rauw of ingezuurd. De verdikte wortel kan gekookt worden als aardappels. Tevens zijn veel medicinale werkingen beschreven. De plant groeit snel en is klimmend. De in trosjes groeiende, lichtlila bloemetjes zijn wonderschoon: geheel gevuld met kleverige haartjes. Met enige bescherming blijft de plant overwinteren, andere bronnen melden dat ze zelfs veel vorst verdragen.

Misschien wel de lekkerste meloen die we ooit hebben geproefd; deze voortreffelijke en gigantische Perzische meloen komt oorspronkelijk uit Armenië. De vruchten hebben een gele schil met een bescheiden zichtbaar netwerk en kan een gewicht bereiken van bijna 10 kg. Binnenin verrast het puur witte vruchtvlees dat verbazingwekkend zoet, smakelijk en verfrissend is als het volledig aan de plant rijpt. Gemakkelijk te kweken in warme, gematigde en tropische klimaten en in Noord-Europa een topper voor de kas.

Zie hier: de Kirkman Meloen uit Zuid-Kirgizië. Joe Simcox ontdekte dit mooie streekras op één van zijn reizen, je kan deze fraaie wintermeloenen heel lang bewaren en ze worden steeds zoeter naarmate de tijd vordert. Het mooie verhaal van Joe lees je hieronder.

De botanische ontdekkingsreiziger Joe Simcox vertelt hoe hij deze geweldige meloen vond:
"Niet ver van de beroemde Zuid-Kirgizische stad Osh ontdekte ik deze prachtige variëteit. Terwijl ik over een smalle weg reed omzoomd door gigantische platanen, ving ik een glimp op van een omheinde veranda die vol stond met meloenen. Ik vroeg mijn chauffeur om even om te keren zodat we het konden navragen.
Toen ik op de poort klopte, antwoordde een kleine jongen. Mijn vertaler-chauffeur, vroeg naar zijn ouders, de kleine jongen rende weg en zijn moeder kwam. Ietwat wantrouwig gluurde ze door de kier in de deur. Mijn chauffeur legde uit dat ik meer wilde weten over de meloenen op de veranda. “O, die meloenen, die kweken we ieder jaar en verkopen ze later als de prijs hoger is.” Ik had het ijs gebroken, de dame riep haar man. Een minuut of twee gingen voorbij en er kwam een viertal de hoek om, deze keer werd de man vergezeld door de kleine jongen en twee tweelingzusjes. Toen hij mijn verhaal hoorde, was de man enthousiast: een Amerikaan was geïnteresseerd in zijn meloenvariëteit, dat fascineerde hem.
Meteen sneed hij een meloen open, “Neem dit maar” zei hij terwijl hij het zojuist afgesneden plakje van het mes liet glijden. Het was een spectaculaire knapperige, sappige zoete meloen, “Deze kun je maanden bewaren.” zei hij tegen mijn chauffeur: ze worden zoeter en zoeter.
Ik vertelde hem dat ik er meerdere zou kopen, maar eerst had ik wat foto's nodig. De tweeling wilden wel poseren en ik zette ze snel op de foto, elk met een meloen in de handen. Tegen de achtergrond van de Plataanbomen kon mijn beeld van de “Kirkman”-meloen niet authentieker zijn. Toen ik naar zaden vroeg, kreeg ik te horen dat hij een paar kg had die hij zou verkopen.
Uit verder gesprek bleek dat hij werkelijk geloofde dat het zaadje pas het beste zou groeien en de zoetste meloenen zou voortbrengen nadat het drie jaar had “gerijpt”. We hebben hem nooit gevraagd of vier jaar nog beter zou zijn...! Vers meloenzaad kan je overigens makkelijk tien jaar bewaren. ”

We kochten deze zeldzame zaden van Joseph Simcox, de ‘Botanical Explorer’, die over de hele wereld zwerft om streekgebonden groenten bekend te maken en zodoende ook te redden van de vergetelheid. We gaan ervan uit dat het ras Tarpeta is afgeleid van Torpedo, dat is namelijk een ras, dat wel bekend is in de vindplaatsen Oezbekistan en Kirgistan. Meloenen uit die omgeving smaken bijzonder goed en zijn zeer gewild, maar... met uitsterven bedreigd omdat kwekers overstappen op moderne F1 hybriden met een herkenbare vorm. Tarpeta geeft zeer grote vruchten met een langwerpige vorm, als een soort torpedo dus…

ZELDZAAM! Deze meloen komt uit de omgeving van Zapotillo, in Ecuador, een gebied waar de omstandigheden heet en droog zijn en waar deze prachtige witvlezige meloen floreert. De vruchten zijn groot met een gladde gele schil en diepe ribben. Meloenen kunnen per stuk wel 5 kg wegen. Het is een traditioneel en steeds zeldzamer landras dat waarschijnlijk met uitsterven wordt bedreigd. In de kas is deze meloen dus zeer goed te kweken, ze kunnen goed tegen zeer warm en niet al te veel water... Snijd de vruchten als ze van kleur veranderen en geurig worden. Deze zeer smakelijke meloenen kunnen vers en in salades worden gegeten, of kunnen worden geperst voor een gezonde sap!

ZELDZAAM!
De Canacin is een zeer oude pompoensoort die traditioneel wordt verbouwd op het noordelijke schiereiland Yucatán in Mexico. De pompoen is heel ongebruikelijk omdat ze rond en erg plat zijn. Het vlees van de pompoen heeft een diep oranjerode kleur, is zoet en wordt door de plaatselijke bevolking zeer gewaardeerd. Deze pompoen wordt nu bedreigd omdat steeds minder boeren hem in Yucatan verbouwen. Het groeit in het stomend hete en vochtige Yucatan tijdens het regenseizoen, maar de ervaring leert, dat deze het steeds beter doet in ons klimaat. De pompoenen worden het beste geoogst als hun schil hard wordt en de stengel begint uit te drogen. Reken op een groeitijd van ruim 3 maanden.

(1940) Kweker: S. Denim (Institute of Starch Products)
Blue-Eye-aardappelen geven over het algemeen middelgrote tot grote knollen met een ovale tot langwerpige vorm. De schil is lichtbruin, iets geschilferd met kenmerkende paarsblauwe vlekken, het meest aan de uiteinden, hier dankt dit ras zijn naam aan. Het knolvlees is ivoor- tot goudkleurig en dicht, stevig en fijn van structuur. Wanneer ze worden gekookt, hebben Blue-Eye-aardappelen een zachte consistentie en een zeer geliefde, milde en aardse smaak.
Dit ras wordt commercieel niet meer geteeld, vanwege de betrekkelijk korte houdbaarheid, gewoon binnen een paar maanden opsmullen dus... Verder is Blue-Eye heel veelzijdig dus waardevol om op kleine schaal te behouden voor de toekomst. De knollen zijn vast genoeg voor salades en bloemig genoeg voor een mooie friet, een zachte puree of gekookt en gebakken op je bord!

Een beetje geschiedenis:
In Rusland waren Blue-Eye-aardappelen specifiek bedoeld voor de teelt in de eigen tuin en kregen ze de voorkeur vanwege hun ongebruikelijke blauwpaarse ogen, het vermogen om koude klimaten te weerstaan, hun productieve karakter en hun weerstand tegen vele ziekten. In de stad Smolensk werd het ras zelfs gratis uitgedeeld om de inwoners aan te moedigen de knollen te telen. Dankzij het gemak van de teelt van de variëteit nam de populariteit ervan snel toe in heel Rusland en werd het een van de meest gebruikte cultivars in de dagelijkse keuken. Aardappelen zoals Blue-Eye worden ook gebruikt in traditionele vakantierecepten zoals Olivier of Russische salades. De aardappelsalade, die vaak op oudejaarsavond in Rusland wordt geconsumeerd, wordt gemaakt van een mengsel van gekookt vlees, eieren, aardappelen, wortels, augurken en erwten. Hoewel er onder thuiskoks en restaurants veel variaties op het recept bestaan, dateert het originele saladerecept uit de 19e eeuw.
Tegenwoordig worden Blue-Eye-aardappelen gevonden op boerenmarkten in Oost-Europa en Centraal-Azië. De aardappelen op de foto zijn ontdekt op de Groene Markt in Almaty, Kazachstan.

(1977) Ouders: Pana x Vacuna
Zowel de schil als het knolvlees zijn stevig rood gekleurd. De langovalen knollen hebben een fijnkruimige structuur, met een boterzachte, aromatische smaak. De oogst is bijna elk jaar groot, lange droogte met zeer hoge temperaturen vindt dit ras niet zo fijn.

Dit zeer oude Oostenrijkse ras heeft een rozerode schil en een ovalen vorm. Het knolvlees is iets bloemig, vrij vast, met een fraaie, gewolkte, rozerode kleur. Je maakt er een originele en smakelijke puree mee, maar ook een heerlijke tafelaardappel of een “rode” friet!