Rest eetbare planten

Deze munt zal wel gevonden zijn in Zwitserland, door lange geïsoleerde teelt ontstaat een uniek ras: de grote groeikracht en het stevige aroma vallen meteen op! Zoals alle andere munten een ruim toepasbare soort voor thee en gerechten. Teel ze jarenlang in een pot, in het voorjaar een beetje mest en groeien maar!

De Muntstruik is een onbekend fenomeen in onze tuinen, maar wie hem eenmaal heeft geniet van de vele prettige eigenschappen! Allereerst verraad de naam de aanwezigheid van een heerlijke etherische muntgeur en muntsmaak aan het blad en de bloem. Sterk genoeg om maar enkele blaadjes nodig te hebben voor een verkwikkende thee. De sensationele smaak verrijkt chocoladegerechten, sauzen en desserts. De witte bloemetjes (met in het centrum paarse en oranje vlekjes) lokken bijen en hommels en zijn een frisse en sierlijke toevoeging aan salades. Het struikje wordt ongeveer 50-60 cm hoog en heeft bij strenge vorst graag enige bescherming. Tijdens zwoele avonden schud je even met je handen door de plant en de lucht vult zich met frisse muntgeur en houdt de muggen op afstand!

ELK JAAR VANAF MEI, JUNI LEVERBAAR TOT DE VOORRAAD OP IS.
In Zuid-Afrika is dit geurige familielid van de Citroenverbena (Vervaine) bekend onder de naam “beukesbossie” en is een populair kruid. Ook in Zuid-Amerika komt de plant veel voor. Vele traditionele medische toepassingen zijn bekend, in de keuken is vooral de toepassing als milde mint in bijvoorbeeld thee en bij gerechten in gebruik. De smaak is stevig, maar niet overheersend. Deze gemakkelijke plant houdt van zon en bloeit met witte bloeiaren op 50-100 cm hoogte. Overwinter ze vorstvrij.

Op een beschutte plek herken je dit boeiende plantje meteen aan de ronde, sappige, wintergroene blaadjes. Het is dan ook een vetplantje, dat verwant is aan Sedum en Steenbreek. We kwamen door een klant op het idee om dit soortje te gaan telen omdat een restaurateur in Menton (Le Mirazur) de blaadjes verwerkt in gerechten. Bij nader onderzoek blijkt inderdaad: de blaadjes zijn heerlijk in salades, de smaak is mild kruidig met een fijne bite! De bloemstengeltjes dragen naar beneden gerichte buisbloemetjes in een lichtgele tot roze kleur en zijn ook eetbaar.
In de natuur vind je ze in ons land zeer zelden, maar ik kwam ze overvloedig tegen in Zuid-West Engeland. Met de toenemende zachte winters kan daar snel verandering in komen, ze houden niet van strenge vorst en op een vochtig, halfbeschaduwd plekje groeien ze het grootst op. Maar het is ook een pionier, die op vochtige muren en kades zich tussen de stenen wurmt, eenmaal ontkiemt zal de plant zich aanpassen aan de omstandigheden: veel zon betekent zeer compacte groei, meer schaduw geeft grotere planten.

Van oorsprong komt deze groenblijvende boomsoort uit India en Sri Lanka, maar tegenwoordig vinden we de boom in de gehele tropen. Bij ons is het een kuip- of kamerplant, die zeer goed in een (flinke) pot te houden is. In Azië wordt de plant vanwege de vele medicinale toepassingen als "wonderboom" of "dorpsapotheek" gezien. De takken van de Neemboom worden door honderden miljoenen mensen als natuurlijke tandenborstel gebruikt! Als insektenverdrijver heeft de Neemboom grote waarde tegen malaria. Meer informatie over deze zeer veelzijdige plant op internet.

JAARLIJKS LEVERBAAR VAN SEPTEMBER TOT DE VOORRAAD OP IS.
De bollen hebben het uiterlijk van knoflook, de smaak is zachter en zoeter (richting prei). Dit soort wordt dan ook (w.s. terecht) de voorvader van onze prei genoemd en heeft naast de verfijnde preismaak ook een prachtige bloei: wit met roze bloempjes in compacte schermen bijeen op 1 m hoge stengels. In de zomer zijn de bollen uitgegroeid en kunnen worden geoogst en gegeten. Plant de kleinere bollen weer terug voor oogst het jaar erna! Het blad is uiteraard eetbaar als prei. Oerprei wordt vaak vergeleken en verward met Olifantenknoflook. Ze zijn zeer verwant, maar deze laatste vormt dikkere bollen met een steviger vlies.

Dit familielid van de komkommerkruid is in de zoektocht naar eetbare planten “boven komen drijven” hoewel de Schotten, IJslanders en Groenlanders deze plant al eeuwen langs de kusten vinden en eten. Koppert Cress heeft in ons land het “laatste duwtje” gegeven voor de huidige populariteit in de culinaire wereld. De knapperige, ziltige smaak komt natuurlijk het best tot stand langs de kust op zilte grond, maar landinwaarts blijft de smaak heerlijk zacht: als oesters, ansjovis of champignons... De plant, die kruipend slechts 20 cm hoog wordt, is zeer winterhard en bloeit prachtig (VI-VIII) met blauwe bloemetjes, die ook eetbaar zijn. Het matgrijze blad is een sieraad op uw bord. Zelfs de wortel is (ws gekookt of geroerbakt) eetbaar, volgens traditie bij de Inuit (Groenlandse Eskimo’s). Geef de plant een zonnige, goed gedraineerde plek en houd de slakken in de gaten.

Aantrekkelijk en smakelijk! Dit overblijvende, maar niet winterharde bladgewas heeft half paars, half donkergroene bladeren die een heerlijke toevoeging aan salades maken, of kunnen worden (kort) gekookt of geroerbakt als spinazie. Okinawa Spinazie kan de hele zomer op een zonnige of half beschaduwde plaats pronken in tuin of pot. Zorg altijd voor voldoende water.

Het “Superfood” van Brazilië!
Een opmerkelijke, succulente plant uit Brazilië (Minas Gerais), die in Nederland liefdevol voor u wordt gekweekt. Lokaal staat de plant bekend als een wonderdoener, veel ziekten worden voorkomen (zegt men), dus de moeite waard om deze plant te kweken en uit te proberen. In Zuid-Amerika worden de bladeren en bloemen gebruikt bij het bereiden van soepen, omeletten, hartige taarten, stoofschotels en in salades. De blaadjes hebben een knapperige textuur en de smaak heeft tonen van asperge, artisjok en spinazie. Ze zitten vol vitaminen, eiwitten, vezels en mineralen en omdat ze in de tropen veel (soms woekerend) aanwezig zijn is het voor vegetariërs en armere bevolking een goede vleesvervanger.

In de natuur wordt deze een fors groeiende klimmer, maar wij kweken de planten in een pot, op den duur kan je deze opbinden. De stengels hebben doorns, oudere takjes krijgen clusters van stekels. De heerlijk geurende, crèmewitte bloemetjes groeien uit tot oranje-gele vruchtjes (lijken op kruisbessen) met een heerlijke smaak!
De planten komen in alle tropische landen van Zuid-Amerika in het wild voor, inclusief Suriname.

ELK JAAR VANAF MEI, JUNI LEVERBAAR TOT DE VOORRAAD OP IS. Blad met een champignonsmaak: dat opent nieuwe perspectieven! Denk aan salades, als laatste toevoeging in soepen, in de wok etc. De aardsmaak is echt een sensatie. Oorspronkelijk komt de plant uit Papoea Nieuw Guinea, is dus bij ons een kamerplant, die ‘s zomers buiten kan en is naast smakelijk ook bijzonder fraai: glanzend op basilicum lijkend blad, vaak met een gele tekening, dat uitmondt in hemelsblauwe lipvormige bloemetjes. De plant groeit langzaam en verdraagt schaduw. Hoogte 40-60 cm.

DOOR DE KOUGEVOELIGHEID VAN DEZE PLANTEN MOETEN WE SOMS WACHTEN OP EEN GESCHIKT VERZENDMOMENT EN IS COMBINATIE IN 1 ORDER NIET ALTIJD MOGELIJK.
De Pandanus amaryllifolius of kortweg pandan is een tropische plant die uiteindelijk uitgroeit tot een op een palm lijkende boom, vandaar de naam schroefpalm. De plant is in het wild zeldzaam, maar wordt veel gecultiveerd als smaakmaker voor Zuidoost-Aziatische gerechten. Omdat ze zelden bloeit wordt ze doorgaans door stekken vermenigvuldigd.

Gebruik in gerechten
De bladeren worden, vers of gedroogd, vooral veel gebruikt bij de bereiding van Thaise en Indonesische rijst- en curryschotels en geven een wat nootachtige smaak. Om de smaak over te brengen worden de bladeren soms mee gekookt (gebundeld, zodat ze makkelijk weer verwijderd kunnen worden) of bijvoorbeeld eerst geweekt in kokosmelk die dan later aan het gerecht wordt toegevoegd. Ook kunnen de bladeren tot een mandje verwerkt worden waarin de rijst vervolgens gekookt of gestoomd wordt. In een Thais kipgerecht wordt de kip in de bladeren gewikkeld en dan gegaard.
Een ander bekend gerecht met pandansmaak is pandancake - een zeer luchtige sponscake die origineel zijn lichtgroene kleur ontleent aan het chlorofyl uit het sap van de gebruikte verse pandanbladeren, maar tegenwoordig met kleurstof meestal extra groen wordt gemaakt - mede omdat in plaats van verse bladeren vaak kleurloos pandanextract gebruikt wordt.

Andere toepassingen
Er worden allerlei positieve eigenschappen aan de plant toegeschreven, zoals een helende werking tegen allerlei tropische ongerieven, anti-virale werking, anti-allergeen, ontsteking remmend enzovoorts, waardoor de plant ook toepassing vind als grondstof voor medicinale middelen en soms ook een religieuze betekenis heeft.
In Oceanië wordt de plant, samen met andere varianten, veel breder gebruikt dan alleen in de keuken en worden ook andere delen dan de bladeren gebruikt als bouwmateriaal voor woningen, grondstof voor kleren en textiel of decoraties en worden er werktuigen voor de visserij van gemaakt. (Bron -grotendeels- : Wikipedia)

Verzorging
De planten zijn niet winterhard en moeten vanaf september in huis als kamerplant dienen, niet onder de 15grC en goed in het licht. Van eind mei-begin september mogen de planten buiten staan op een halfschaduw plekje.

De bekende hippiegeur! Patchoeli is een struikje van ongeveer 1 m hoogte met harige stengels, grote aromatische, donzige bladeren en heeft zijn oorsprong in tropisch Azië. Hieruit volgt (logischerwijs) dat de plant niet tegen kou kan, van september-april binnen houden dus! Nu wordt de plant voor winning van etherische olie verbouwd in Paraguay, China en Japan.
In Azië waardeert men vooral de insectenwerende eigenschappen van Patchouli, de bladeren worden gedroogd en tussen kleding gelegd om deze te beschermen tegen motten.
In het 19e eeuwse Frankrijk was de Patchoeligeur om zijn vermeende aphrodiserende werking (= zinnenprikkelend, seksgevoelens versterkend) vooral geliefd bij de adel, de olie werd hier dan ook in grote hoeveelheden gebruikt. De geur herinnert aan de Flowerpower tijd, Patchoeli werd in die tijd veelvuldig als parfum gebruikt. In de 60er en 70er jaren van de 20e eeuw was het de geur van een hele generatie. De Hippies besprenkelden hun kleding overvloedig met de olie die ze van hun Indiareizen meegebrachten. In de oorsprongslanden wordt de olie voornamelijk gewonnen om zijn antiseptische werking. Daartoe wordt de olie over kleding en stoffen gesprenkeld, eveneens kent men de olie mystieke krachten toe. In Japan en Maleisië gebruikt men Patchoeli als tegengif bij slangenbeten.
Essentiële olie wordt gedestilleerd uit de (gedroogde, meestal gegiste) bladeren en bloeiende toppen. Hij is stroperig met een geelbruine kleur en heeft een sterke, zware geur. In tegenstelling tot andere organische producten wordt de kwaliteit van Patchouli-olie door langer bewaren verbeterd. Een bijv. 5 jaar oude olie is zeer stroperig en heeft een zware zoete geur. De olie is ook belangrijk als middel tegen depressiviteit en heeft (zoals al vermeld) een goede reputatie als seksuele stimulans. Een interessante eigenschap van Patchoeli is dat de olie bij geringe hoeveelheden een stimulerende en bij hoge dosering een kalmerende werking heeft. Patchoeli-olie heeft een schimmeldodende werking, vooral bij huidschimmels, bevordert de huiddoorbloeding en wordt in de aromatherapie o.a. gebruikt bij: zwemmerseczeem, voetschimmel, impetigo, aambeien, spataderen, dermatitis, jeuk, acne/jeugdpuistjes, onzuivere vette huid, vet haar met roos, littekens, wonden, depressiviteit, cellulitis, kloven, open poriën, angst, nerveuze uitputting, frigiditeit, stress, rimpels, (nat) eczeem en koorts. De olie is een celvernieuwer en werkt aderwandversterkend en ontstekingswerend. (tekst bewerkt uit: www.anthemis.nl)

Wie gek is op extremen (en dat vindt iedereen stiekem wel interessant...) willen we kennis laten maken met een kampioen onder de heetste pepers: de Carolina Reaper. Voor de kenners: deze peper geeft een gemiddelde hitte van 1,7 miljoen SHU. Uitschieters naar 2,2 miljoen SHU komen voor.

Zeer aromatische, gele, zeer hete peper. Typerend voor deze zeer populaire, Surinaamse variëteit is de blokvormige, gekreukelde vorm. Voor de insider: ze lijken op de gele Ajoema, maar groter, meer gedeukt en nog smakelijker! De geur, die uit je gerecht komt is niet te evenaren….

Deze flinke boom groei in het Peruaanse deel van de Andes en geeft na de bloei helderroze bessen, die als peperkorrels worden verwerkt. De boom is overigens geen familie van het echte specerij Zwarte Peper. Bij ons groeit de boom goed als struik in een pot, er zijn mannelijke en vrouwelijke planten, het is dus wijs om minimaal 3 planten te kopen. Het aromatische van de plant blijkt al uit de geur van (iets gekwetste) stengel en bladeren. De boom is een taaie rakker, die goed tegen droogte kan en is dus inmiddels in alle tropische en subtropische delen van de wereld een (over)bekende boom. De roze peperkorrels worden vaak gemengd met echte peperkorrels. Traditioneel worden ze aangewend als medicijn tegen ontstekingen. Het blad wordt gebruikt als verfstof voor textiel. De buitenzijde van de bessen geven trouwens een zoete drank, die al vanaf 1000 v.Chr. werd gebruikt voor het brouwen van een alcoholische drank.

Peper als specerij kennen we vooral uit Sumatra. De VOC importeerde deze al zwart (uit de onrijpe vrucht) of wit (uit rijpe bessen). Peper is een tropische klimplant die veel vocht, schaduw en een hoge temperatuur vraagt. Bij ons groeit de plant dus het beste als kamerplant. Na de bloei ontwikkelen zich trossen van bessen die eerst groen, daarna rood en tenslotte zwart worden. Voor het verkrijgen van zwarte peper worden de trossen geplukt zodra enige bessen rood beginnen te worden. De trossen worden in de openlucht te drogen gelegd totdat de bessen zwart zijn. Vervolgens worden zij met de handen gewreven om de bessen van de stengel los te maken. Om schimmelen tegen te gaan worden de korrels gerookt. Een volwassen peperplant brengt jaarlijks een paar pond peper op. Voor het verkrijgen van witte peper worden alleen de rijpste rode bessen gebruikt. Deze worden in water geweekt en aan een gistingsproces onderworpen. Na enige dagen barst de huid open en komt de korrel te voorschijn. Vervolgens wordt deze in de zon gedroogd. De voorkeur voor zwarte of witte peper is en was een kwestie van smaak. Bron: www.voc-kenniscentrum.nl

Meerjarig familielid van de Tuinkers. Het stevige wasachtige blad is lekker om te snipperen door salade.
Sterke plant met zeer sierlijke, witte bloemetjes: iedereen vraagt bij ons wat voor leuk plantje dit is!
Op een vochtige plek worden ze vrij hoog en slap, droog en zonnig is beter. Houd de plant in toom, ze hebben de neiging zich sterk uit te breiden.

Mooie glanzendbladige munt met roze bloei en bij rustige beschadiging de herkenbaar odeur van het bekende geurwater uit Keulen! Van oorsprong was deze plant ook de bron van de etherische olie, die voor de bekende "4711" gebruikt werd. Tegenwoordig zal dat wel chemisch zijn nagemaakt. Een nostalgisch geurtje nietwaar…? Populair bij veehouders: af en toe door de plant heen lopen en er zijn veel minder vliegen!

Prachtig dieppaars blad typeert dit pepermuntsoort. De smaak is zoals het behoort te zijn: fris en prikkelend!

Dit familielid van de aubergine en de aardappel is typisch een plant uit Zuid-Amerika, waar hij dan ook populair en bekend is. De plant wordt ongeveer 1m hoog, en krijgt hele fraaie, crèmekleurige vruchten met een paars streepje. We selecteerden de zoetste planten om mee te stekken en door te telen: vruchten met een zachte en zoete smaak (als meloen), knapperige schil, heerlijk in salades en voor -of nagerechten. De planten houden van warmte, kunnen ‘s zomers buiten en moeten vanaf de eerste kou in september naar binnen. ‘s Winters af en toe snoeien, koel en licht zetten.

BEPERKT LEVERBAAR. Een heerlijke bladpeper: vooral vleesgerechten, maar ook nootjes, citroen, garnalen etc. worden ingerold. Een populaire snack in Zuid-Amerika en Azië! De plant kan ‘s zomers op een schaduwplekje naar buiten, ‘s winters als kamerplant binnen.

VANAF OKTOBER - NOVEMBER LEVERBAAR TOT DE VOORRAAD OP IS!
Het is de heerlijke lichte perzikgeur waar we voor vielen bij deze roos. Ideaal voor parfums, maar de bloemblaadjes zijn vooral eetbaar in nagerechten (crème brûlée) en salade!
De plant is trouwens in de tuin meer dan de moeite waard: Genoemd naar een van de beroemdste Franse schrijvers van de eerste helft der 19e eeuw: een van de grondleggers van de realistische roman als schrijfvorm.
De prachtige theehybride uit 1993 van veredelaar Meilland met een goede doorbloei. In die tijd kwam er veel vraag naar de ouderwetse zeer dubbelbloemige rozen, de zgn. Romantica Rozen. De echte “oudjes” waren en zijn zeer ziektegevoelig, het was dus een uitdaging voor Meilland om een goed ziektebestendig ras te kweken. De bloem is groot (10-12 cm), goed gevuld, crèmewit met roze randjes en licht geurend. De groei is matig sterk, bossig en opgaand: ± 100 cm hoog en 80 cm breed. Uiteraard is de grote bloem regengevoelig.
OMDAT ONZE ROZEN SLECHTS 1X (HOOGUIT 2X) PER JAAR LEVERBAAR ZIJN, KAN DE WACHTTIJD LANG ZIJN.

ELK JAAR VANAF MEI, JUNI LEVERBAAR TOT DE VOORRAAD OP IS. Prachtige, forse planten, die laat in de herfst (of in de wintertuin) prachtig bloeit met violetroze lipbloemen. Het blad is eetbaar en geeft een fruitige smaak dat doet denken aan perzik, ananas en grapefruit. Ze kunnen tegen nachtvorst, maar meer wordt niet verdragen, dus: koel, vorstvrij en licht overwinteren.

Een tropische boom, die grote, platte bonen vormt in lange, vaak gedraaide peulen, soms wel 50 cm lang. De peulen worden gepeld, waarbij de stank van de bonen zeer opvallend is: de stank lijkt op de geur van Shiitake, maar dan sterker. In Azië is de boon zeer populair, want je eet ze als het ware uit de straat. Vaak worden de bonen in gerechten gecombineerd met andere sterke smaken: knoflook, peper, paddestoelen en sojasaus. De boom moet in een flinke pot geteeld worden, kan ‘s zomers buiten en moet warm overwinteren. Na een aantal jaren goede verzorging is de kans op peulzetting zeker niet ondenkbeeldig. Stuur foto’s van de ontwikkelingen van je plant!

ELK JAAR VANAF MEI, JUNI LEVERBAAR TOT DE VOORRAAD OP IS. Pinda wordt ook wel aardnoot genoemd, maar in feite is het een peulvrucht. Als de plant gebloeid heeft (met gele vlinderbloemen) groeien de bevruchte bloemen de grond in, waar zich de peulen ontwikkelen. Dit maakte de oogst arbeidsintensief, want de grond om de plant moet helemaal worden losgewoeld om alle scheuten onbeschadigd te kunnen kaalplukken. Nu gebeurt dat natuurlijk machinaal. Pinda's komen oorspronkelijk uit Zuid-Amerika, en werden al eind vijftiende eeuw door Columbus naar Europa gebracht. Als wereldvoedsel is de pinda een van de belangrijke bron van eiwitten en vetten. Ongebrande (rauwe) pinda's kunnen gepeld en gegeten worden. Voor menselijke consumptie is het echter gebruikelijk de pinda's eerst te branden. In de winter kunnen ze ongepeld gebruikt worden om aan een snoer te rijgen voor de vogels. Pindaplantjes zijn eenjarig en kunnen geen vorst verdragen, sterker nog het zijn echte koukleumen! Ze groeien in Nederland het beste in potten en kunnen in september naar binnen om nog even door te leven... Voor 1 plant is een pot van 20-30 cm nodig, 3 planten 40-50 cm etc. Ze worden ongeveer 20-40 cm hoog. Geef ze voedzame potgrond en volop licht, ze mogen in de zon.

Een zeer geliefde plant die onder meer in Thailand, de Filipijnen en Indonesië voorkomt. In Indonesië wordt de plant Daun Dewa genoemd, dat “Plant van God” betekent... dat belooft wat! De kruidachtige plant vormt dikke stengels met dikke, vochtrijke en knapperige bladeren. Uiteindelijk ontstaan de voor Gynura typerende oranje, pluisachtige bloemen; de plant laat zich gemakkelijk stekken. De smaak van het blad is fris en gaat richting boontjes. Ze worden zowel rauw als (kort) gekookt verwerkt. Uiteraard wordt aan de plant vele medicinale eigenschap toegedicht, al was het alleen maar door de uitbundige groei!

Dit kruipende familielid (10-15 cm hoog) van de gewone braam bloeit prachtig met roze bloemen, die daarna (zelfbestuivend) uitgroeien tot heerlijk zoete, kleine rode vruchten. In Scandinavië is de plant een delicatesse! In de winter verdwijnt de plant onder de grond, het is dus geen struik maar een vaste plant, zeer winterhard! De planten kunnen het beste groeien in de zon tot halfschaduw.

Een plant uit de tropische regenwouden, alleen ‘s zomers dus geschikt voor buiten (in de schaduw). De wortelstokken (verdikte wortel) zijn al minstens 7000 jaar in cultuur als basisvoedsel door het hoge eiwitgehalte (23%). Koks zijn gek op de onvervalste Arrowroot omdat tijdens het koken een perfecte gelei ontstaat. De smaak is vrij neutraal, wat om interessante toevoegingen van smaakmakers vraagt. Tenslotte is de plant bijzonder fraai als kamer- of kuipplant.

Een hele smakelijke en ook zeer sierlijke rabarber, die ook (al bijna 3 eeuwen) heel populair is als medicijn. Om het Russische staatsmonopolie van deze plant te omzeilen, gingen Engelse biologen op zoek naar de beste medicinale wortels, deze vond men bij de Tibetaanse Rheum officinalis. Bekend is bijvoorbeeld de zeer goede werking tegen constipatie en andere maag- of darmklachten. Momenteel wordt de werking tegen Hepatitis B onderzocht. De prachtige gekartelde bladeren lijken wel wat op de esdoorn (maar dan reusachtig!) In de zomer bloeit de plant op 1,5-2 m hoogte met wijnrode bloemtrossen aan dieprode (ook eetbare!) stengels. Geef ze een zonnige tot half beschaduwde plaats, zware klei is geen probleem.

Een topper van onze Nederlandse rabarberkwekerij. Een matig hard groeiende rabarber met extra kwaliteit: dikke, dieprode, rechte stengels en een zeer goede smaak. Dit ras is ideaal voor Noord-Europa, langdurige warmte wordt moeilijk verdragen. Na uitvoerige testen lijkt dit echt een blijvertje! Diamar is middentijds oogstbaar en leent zich ook voor vroeg forceren.

Middenlaat. De dieprode stelen zijn van binnen groenwit. Opvallend is de fijne smaak, niet te stevig, ideaal voor de gemiddelde rababereter en geliefd in restaurants. Ook ideaal voor rabarberwijn.

MEESTAL LEVERBAAR VANAF EIND OKTOBER EN MAART ALS GROTE LOSSE PLANTEN. Een zeer vruchtbare rabarber, die dikke stelen krijgt. Ze geven wel 6 kg per m2! De kleur van deze “Rabarber XXL” is groen met een tintje rood, wat dit ras heel geliefd maakt bij Hak! Vanwege de fantastische groeikracht is dit ras heel geschikt om te bleken of forceren (=vervroegen onder glas). Bloeistengels (jammer genoeg wel erg sierlijk) verwijderen, het gaat ten koste van de bladvorming.

MEESTAL LEVERBAAR VANAF MAART EN OKTOBER TOT DE VOORRAAD OP IS. Middentijds, deze zgn. Bloedrabarber is sterk groeiend en geeft van mei-eind juni vrij lange (50-60 cm) stengels, die rood met groene aders zijn. Het gekookte eindresultaat is prachtig rood en de smaak wordt algemeen geroemd.

MEESTAL LEVERBAAR VANAF MAART EN OKTOBER TOT DE VOORRAAD OP IS. Een zeer smakelijk, middenlaat oogstbaar ras met lichtrode, fijnere stengels. Extra veel stengels zorgen toch voor een goede opbrengst: ze geuren licht zoet! Vanwege de geur en kleur is deze Deense rabarber vernoemd naar de Aardbei (=Jordbaer).

MEESTAL LEVERBAAR VANAF MAART TOT DE VOORRAAD OP IS. Zeer vroeg. De brede stelen zijn lichtrood en van goede kwaliteit. Bloeit uitbundig, maar dat mag bij een vroeg ras.

MEESTAL LEVERBAAR VANAF MAART EN OKTOBER TOT DE VOORRAAD OP IS. Vroeg. Dit mooie, Engelse ras van rond 1800 geeft helderrode, zware en brede stengels. Typerend is de grote, vroeg startende oogst en de zeer goede smaak, die minder zuur uitvalt dan veel andere rassen.

Vroeg. Veel gebruikt historisch ras met goede smaak en intense kleur.

MEESTAL LEVERBAAR VANAF MAART EN OKTOBER TOT DE VOORRAAD OP IS. Een nieuwe selectie van onze Noord-Hollandse kweker. Opvallend is de compacte groei, de dikke, door-en-door rode, korte stengels, waardoor de smaak prettig en niet te zuur is. De oogst is middenvroeg en de planten gaan lang door met produceren, want ze bloeien nauwelijks.

MEESTAL LEVERBAAR VANAF MAART EN OKTOBER TOT DE VOORRAAD OP IS. Laat. Een modern Engels ras uit Yorkshire, in Engeland de standaard! Ze geven lange, sterke, rode stengels, die gemakkelijk oogstbaar zijn. Het is een van de hekkensluiters van het rabarberseizoen, hoewel ze ook in de kas kunnen worden vervroegd. Het pijlvormige blad is typerend en daar dankt dit ras zijn naam aan.
Dit vrij nieuwe ras werd ontwikkeld op de proeftuinen van het Ministerie van Experimentele Landbouw in Stockbridge House, Yorkshire. Het werd al snel populair bij traditionele Yorkshire telers, die zoeken naar de beste “forceerrassen” voor de kas. Samen met ‘Timperley Early’ is het inmiddels een van de meest populaire rassen!

MEESTAL LEVERBAAR VANAF MAART TOT DE VOORRAAD OP IS. Middentijds. De zeer brede stelen zijn donkerrood, lang en recht. De kwaliteit van dit niet bloeiende ras is zeer goed.

MEESTAL LEVERBAAR VANAF MAART EN OKTOBER TOT DE VOORRAAD OP IS. Een zeer vroeg, goed productief ras, ook te forceren onder plastic voor een primeuroogst. Hoewel de voet vaak lichtrood wordt, is dit de meest groene rabarber, vanwege de groene inwendige kleur. Vroege rassen vormen vaak zaadstengels na de oogst.

UITVERKOCHT!
Deze hekkensluiter van het rabarberseizoen start wat later maar beloont je met een goede productie. De stelen zijn ook inwendig zeer rood en de smaak is fantastisch: uiteraard lekker zuur, met voldoende fruitaroma’s om het eindresultaat een fijne rabarberbeleving te geven! Deze topper geeft vrijwel geen bloei, dus alle kracht gaat naar de bladproductie.

We zijn sinds 2008 aan het experimenteren met deze onbekende groente, die overigens in Scandinavië al langer bekend is: in Zweden werd deze plant al sinds 1870 op iets grotere schaal verbouwd (voor de sier) en later ontdekt als eetbare plant. De plant staat inmiddels in Zweden bekend onder de naam rankspenat. Rankspinazie is een overblijvende, zeer winterharde klimplant en komt van origine uit de Kaukasus. In de winter trekt de plant zich terug in wortelknollen om in het vroege voorjaar weer uit te lopen. Die uitlopers zijn extra mals en kunnen bij oudere planten tot juni worden kaalgeoogst, daarna de plant laten doorgroeien: ze kunnen wel drie meter hoog worden! De plant wordt vermeerderd door zaden of scheuren, stekken is erg lastig. De plant kan tegen zon (wel met een mulchlaag) maar groeit van nature in de schaduw, maar wel afwaterend.

De plant lijkt wat op fluitekruid, het blad wat breder varenachtig en de bloeischermen wat vaster. Verse, onrijpe zaden van de roomse kervel is van oudsher in de Nederlandse keuken bekend vanwege de zachte anijssmaak. Het blad voor het natuurlijk zoeten van fruitmoes en het maken van kruidmoes (Veluwe). De bladstengels leveren een gele, groene of oranjebruine kleurstof om wol of stoffen te verven. Voor de rest: de gehele plant heeft geneeskrachtige eigenschappen. Deze winterharde plant groeit in vochthoudende, humeuze, vruchtbare grond, eventueel half in de schaduw en wordt 100-150cm hoog.

Een gerecht in de oven... enkele takjes Rozemarijn erbij... de hele kamer vult zich met de heerlijke en kenmerkende geur! Rozemarijn hoort bij de sfeer van zomer en subtropen. Toch overwintert de plant bij ons op een droog plekje prima! De sierlijke, kruipende of overhangende vorm maakt dit ras geschikt voor aanplant in bloembakken, verhoogde bedden e.d. We verkopen 3 variëteiten, naargelang beschikbaarheid. De blauwe bloei is een sierlijke toegift van de zomer.
De blaadjes en bloemen (mildere smaak) kunnen rauw, gekookt of gebakken worden gebruikt. Heerlijk bij vlees, in sauzen, bij erwtjes, peulen en spinazie, maar ook in zoete gerechten: koekjes of jams. Het blad laat zich gemakkelijk drogen en blijft goed op smaak. Tip: een beetje boerenwormkruid toevoegen voor een speciaal effect! Uiteraard wordt zo’n heerlijk geurende plant graag gebruikt om olie van te maken: in parfums, shampoo etc. Je hebt 200 kg nodig om 1 kg olie te maken!

In Centraal Rusland is deze prachtige ui een bekende verschijning op bord! De bollen zijn 3-6 cm in doorsnee en hebben een goede uiensmaak. Het blad en de (eetbare) bloemen doen er niet voor onder: fris, uiig en aromatisch!

SALAMBLAD WORDT MEER GEVRAAGD DAN AANGEBODEN. REKEN OP EEN LANGE WACHTTIJD.
Uit Bali namen we wat stekjes mee en na enkele jaren ijverig kweken kunnen we nu af en toe planten aanbieden. Salamblad wordt meestal in gedroogde vorm gebruikt en wordt ook wel "Indonesische Laurier" genoemd. De smaak is citroenachtig en zeer aromatisch. Het kan bijvoorbeeld gebruikt worden in stoofschotels en bij het op smaak brengen van seroendeng. In combinatie met Laos (Galangawortel) geeft het de specifieke smaak aan Indonesische groentengerechten zoals Sajur Lodeh en Sajur Buncis. Het blad wordt ook vaak in combinatie met citroengras (sereh) gebruikt.

Fantastisch bloeiende salie, in tinten roze en rood met mogelijke tussenkleuren. De bloemen zijn zeer geliefd vanwege de lichtzoete smaak met cassisnuance (kers). Het blad is tamelijk bitter, maar na melkinfuus (bijvoorbeeld voor de bereiding van ijs) verdwijnt deze bitterheid en maakt plaats voor een kruidige saliesmaak. Goed winterhard, mits niet te nat.

Salie is inmiddels een zeer bekende verschijning in de keuken. Deze extra sierlijke soort heeft paarsgrijs blad met mooie blauwe lipbloemen, die zeer geliefd zijn door bijen. De planten geuren heerlijk , heerlijk geurende planten zijn meerjarig en winterhard. Jong blad en de bloemen kan je rauw eten: heerlijk in salades. Salie is ruim toepasbaar in sauzen, bij vlees en vis, in saliekoekjes en saliemeel. Er kan een medicinale thee van worden getrokken tegen bijv. ontstoken tandvlees (spoelen en uitspugen), veel andere medicinale toepassingen op o.a. de pfaf-website. Over het gebit gesproken: met het oudere blad kan je heel goed je tanden poetsen!

Een salie uit de oude Indiaanse traditie. Vele ceremonies bevatten witte salie als ingrediënt. De bossige planten vormen stevige stengels met poederig grijsgroen blad ("wit"). Bijen e.a. insecten zijn gek op de bloei! Verder gebruik: voor huidwassing, natuurlijke deo en als kruidige thee. Zaad te vinden onder nummer 359050.

ELK JAAR BEPERKT LEVERBAAR VANAF APRIL. Dit familielid van de bekende Oregano (wilde marjolein) en Majoraan (eenjarige marjolein) is bijzonder fraai! De ronde blaadjes volgen elkaar zo snel dat ze elkaar overlappen en het meest opvallend is de overvloed aan roze tot lila bloemetjes, die tussen een reeks groenroze schutblaadjes te voorschijn komen: net hopbellen. Dat al dit moois ook nog een zeer oude kruidenhistorie heeft verbaast niet als we beseffen, dat deze plant oorspronkelijk uit Santorini komt, een eiland met een beschaving van minstens 5000 jaar oud immers, hoewel een vulkaanuitbarsting 1500 v. Chr. het einde inluidde van de toenmalige cultuur! Heerlijk fris en kruidig zijn de blaadjes door de salade, heel bekend is de toepassing als smaakmaker in sausen voor de pasta, maar ook als smaakversterker in Vermout. Uiteraard zijn vele genezende en helende effecten toegeschreven aan dit kruid, voel u vrij om het uit te proberen!

Een van de populairste geneeskrachtige planten in India! De plant groeit kruipend met slanke stengels en smal blad. Een echte tropische plant, die in een grote pot groeit of in de tuin, maar dan stekken of oppotten in de nazomer. Bij het oogsten ruik je al meteen de aromatische wortels: het doel van de teelt. De wortel wordt net als bij de echte Sarsaparilla gebruikt tegen ontstekingen en je maakt er een lekkere drank van: het ‘root beer’... Het medicijn Sariva, Sugandi e.v.a. wordt van de wortels gemaakt en is al duizenden jaren bij de Indische bevolking bekend.

LEVERBAAR VAN DECEMBER TOT DE VOORRAAD OP IS. Een bizar gevormde bloem, doordat de broedbolletjes snel uitlopen. Deze selectie uit de wilde Slangenlook geeft “bloemen”, die bestaan kronkelig vergroeide stengeltjes. De stelen staan stevig op 100-120 cm hoogte, waardoor de bloemen zich prima lenen voor de vaas. Bloeitijd: juni-juli. De bollen en de bloemen zijn eetbaar, vergelijk de smaak van de bol met een milde knoflook!

Deze hybride kruising is de meest gevraagde en beroemde smeerwortel. Het is de enige smeerwortel, die niet uitzaait en niet woekert! Bijzonder rijk aan proteïnen, het jonge blad is eetbaar. Beroemd is de plant bij biologische tuinders vanwege de verrijkende toevoeging aan compost, basis van rijke vloeibare mest (smeerwortel-thee) en rijke mulch.

Soms snap je niet waarom een plant niet veel bekender is! Neem nu deze wonderlijke, winterharde struik: het blad is glanzend groen, zoals de laurierkers en vanaf juni tot in de herfst is er de exotische bloei: bruinrood in de vorm van een magnolia of protea… De geur van de bloemen is fantastisch: zoet als kaneel of meloenen, een geur, die ook vrijkomt bij het snijden van jonge twijgen. De oudere takken kunnen worden geschild voor een zeer goede vervanger van kaneel. De struik groeit langzaam en bloeit het rijkst op een zonnige plaats. De uiteindelijke hoogte is ruim 2 m, maar snoeien is mogelijk. Geef ze rijke, vochthoudende grond: een aanwinst! Sinds 1726 is deze uit Noord-Amerika afkomstige, bijzondere struik al in cultuur in Europa.

Een van de bekendste voorbodes van ons voorjaar wordt ingeleid door het wilde plantje Speenkruid. Geliefd en verfoeid, maar met ongekende eigenschappen! Plant ze niet in een keurige tuin, want dit is een woekeraar, maar in een flinke pot zal Speenkruid jarenlang zich keurig gedragen... Het jonge blad is fris in de salade en iets ouder blad moet verhit worden en laat zich dus lekker roerbakken als spinazie. De knolletjes kunnen ook in de roerbakpan! De bloemknoppen zijn een goede vervanger voor kappertjes! Een schaduwplekje is geen probleem, geniet in het voorjaar van de boterbloemgele bloemetjes... Speenkruid behoort tot de ranonkelfamilie.

ELK JAAR VANAF MEI, JUNI LEVERBAAR TOT DE VOORRAAD OP IS.
Steevast het middelpunt van verwondering, dit eenjarige plantje uit N.O.-Paraguay. Wie op het blad kauwt merkt het al: een prettige natuurlijke zoetheid, die je nergens anders naturel aantreft! Lekker om tussendoor van te snoepen, of in de koffie, thee of gerechten als rodekool en rabarber. Omdat het plantje bij ons niet bloeit kunt u hem wel eens een jaartje binnen laten overwinteren.

In je ontdekkingstocht door eetbaar plantenland mag natuurlijk de grootste suikerleverancier ter wereld niet ontbreken: suikerriet. De planten groeien in de tropen wel tot 6 m hoogte met 5 cm dikke stengels, die vol zoetigheid zitten! Bij ons is vanwege de vorstgevoeligheid alleen teelt in (grote) potten mogelijk. ‘s Zomers buiten en in de herfst naar binnen op een lichte, niet te warme plaats. Na 1 jaar kan af en toe een dikkere stengel worden geoogst: lekker kauwen, een natuurlijk snoepje!
Suikerriet komt van oorsprong uit Indonesië en is van daaruit eerst over tropisch Azië verspreid. Alexander de Grote nam de plant mee naar Griekenland, verbaasd over dit “riet dat honing maakt zonder bijen”... Later hebben vooral de Arabieren de teelt verspreid, waarna de Europeanen deze naar Midden- en Zuid-Amerika brachten. Helaas kwam er in de 17e-19e eeuw veel slavenwerk bij kijken.

Een oude groente, die nog maar zelden wordt geteeld. Het is een meerjarige plant met een bundel zeer zoete wortels van ongeveer 1 cm doorsnee. De plant zelf kan 150 cm hoog worden en is gemakkelijk te telen in voedselrijke, vochtige grond. U maakt ze net zo klaar als schorseneren. Met deze groente halen we weer oude historie in huis. Suikerwortel was mogelijk al bij de Romeinen bekend en is in elk geval rond 1546 (opnieuw?) in Europa geïntroduceerd. Zoetigheid was lux in die tijd, dus het behoorde tot de koningsmalen. In de 18e eeuw verdwijnt het gewas (bijna) in de vergetelheid.