Meerjarige Eetgewassen

Een redelijk vorstbestendige (kleine) boom, die ook goed in de pot groeit. Het blad is donkergroen en glanzend. In de herfst, voordat het blad valt, kleurt deze prachtig goudgeel. Uit de kleine, groene bloesem ontstaan oranje-gele vruchtjes van 1-2 cm doorsnee. Deze rijpen in een goede zomer bruinrood na en zijn eetbaar! Dios Pyros betekent letterlijk “godenpeer”: goed (over) rijp smaken ze goddelijk lekker! In Zuid-Europa worden ze veel gedroogd en doen dan aan dadels denken.

Een boeiend geslacht, die tropische heesters tot bomen bevat. De kaneelappel vormt een kleine boom en groeit in een pot uit tot een flinke plant. De vruchten zijn zeker de smakelijkste van dit geslacht! De teelt vindt inmiddels wereldwijd plaats, ook in de subtropen. Een poging om vruchten aan de kuipplant te kweken wordt hoogstwaarschijnlijk wel beloond. De vrucht is eigenlijk een samengestelde kluwen van vruchten. Het pulp is cremewit, zeer zacht, sappig en zoet-aromatisch van smaak. Let op: de pitten kunnen giftig zijn!

Wij importeerden voor u de zaden van de kappertjesstruik uit Italië. Kappertjes zijn de bloemknoppen ingelegd in azijn. Appelkappertjes zijn de zaadvruchtjes. Het struikje is leuk als kuipplant, vormt kleine ronde blaadjes en helderwitte bloempjes, ook leuk als bonsai! Uitgebreide teelt aanwijzing vind je onder de pdf-knop bij deze beschrijving.

Fijn ingesneden blad met dikke bladnerf. Bloeit zeer sierlijk!
In Nederland is de nerf meestal malser dan in Italië en de kooktijd dus aanmerkelijk minder. De bereiding is dan als volgt: de nerf scheiden van het bladmoes. Eventuele geribbelde zijkant en het buitenste velletje verwijderen. Vervolgens in stukjes snijden van ongeveer 1 cm. Zachtjes koken tot ze gaar zijn, dat kan al in 25 minuten. Heerlijk met een kaassausje!

Een beauty met grof blad, grof getand, witte en dikke bladnerf. Uiteraard is dit ras ook veel gebruikt voor de geweldige, sierlijke distelbloemen: 2 m hoog met blauwe pruik. Voor de consumptieteelt is dit een uitstekend ras voor een grote productie!
In Nederland is de nerf meestal malser dan in Italië en de kooktijd dus aanmerkelijk minder. De bereiding is dan als volgt: de nerf scheiden van het bladmoes. Eventuele geribbelde zijkant en het buitenste velletje verwijderen. Vervolgens in stukjes snijden van ongeveer 1 cm. Zachtjes koken tot ze gaar zijn, dat kan al in 25 minuten. Heerlijk met een kaassausje!
Over kaas gesproken: wist je dat de bloemen van de kardoen als alternatief stremsel voor kaas wordt gebruikt? In Portugal heb ik er een heerlijk kaasje van gegeten!

De bloemhoofden van deze decoratieve plant worden wekenlang getooid met azuurblauwe tot violetroze straalbloemen. De houdbaarheid op de vaas is spraakmakend! Hoogte 160 cm, bloeit het eerste jaar vanaf augustus, bij zachte winters blijft de plant over en bloeit dan al in juli. Na de bloei zien we de fantastische afrijping, die vogels en muisjes dankbaar leegeten. De gebleekte bladnerf wordt gegeten. De stekelloze eigenschap wordt hierbij zeer gewaardeerd!
In Nederland is de nerf meestal malser dan in Italië en de kooktijd dus aanmerkelijk minder. De bereiding is dan als volgt: de nerf scheiden van het bladmoes. Eventuele geribbelde zijkant en het buitenste velletje verwijderen. Vervolgens in stukjes snijden van ongeveer 1 cm. Zachtjes koken tot ze gaar zijn, dat kan al in 25 minuten. Heerlijk met een kaassausje!

Deze tropische boom wordt aldaar veel gebruikt voor herbebossing, bij ons kan de plant in een pot gekweekt worden: zomers buiten en in de winter naar binnen.
Na de fraaie trosjes, oranje met gele bloemen ontstaan gele, ovaalronde vruchtjes, die zeer aromatisch zijn met een mooie balans tussen zoet en bitter. De bloemen zijn ook eetbaar en worden in de tropen meestal gemengd met rijst om een cake-achtig gerecht te maken dat op Nieuwjaar wordt gegeten als onderdeel van een traditie. De medicinale waarde wordt in de traditionele geneeskunst hoog gewaardeerd.

Een aantrekkelijke, bladhoudende kamer-, kuip en met enig geluk zelfs winterharde buitenplant! Oorsprong is Zuid-Afrika (o.a. langs de Kei-rivier), de plant groeit uit tot een kleine boom, maar laat zich ook heel goed vormen en snoeien. Als struik of haag worden ze aangeplant tegen ongenode gasten vanwege de scherpe doorns. Na bevruchting van de vrouwelijke bloemen ontstaan de smakelijke vruchten, die rijp zijn als ze ongeveer 6 cm in doorsnee en geeloranje van kleur zijn. De smaak doet denken aan de smaak van appels, vruchten zitten vol vitaminen en kunnen na 4 jaar ontstaan. Bescherm de planten als de temperatuur onder de -6̊C komt. Zoute lucht en zilte grond is geen probleem.

In enkele decennia is dit Australische fruit ingeburgerd in Europa. Gezond en lang te bewaren. De zeer goed winterharde slingerplant kent ook menigeen. Zet ze zonnig tot halfschaduw. Het zaad bevat zowel mannelijke als vrouwelijke planten (50%-50%). Als u 3-4 planten tegelijk laat opgroeien is de kans zeer groot dat u vruchten krijgt. Er moet een vrouwelijke en een mannelijke plant opgroeien, die pas tijdens de bloei te herkennen zijn.

De meest winterharde kiwi in ons klimaat (tot -30grC). De bloei is wat later dan bij de Chinese "gewone" kiwi, waardoor er betere vruchtzetting plaatsvindt. Mits er vrouwelijke en mannelijke planten aanwezig zijn. De klimplant geeft kleine vruchten (grootte van een kruisbes) met onbehaarde huid. Na de oogst zijn de gezonde vruchtjes nog maanden (koel) houdbaar.

Een ras uit ongeveer 1816 met los groeiende donkergroene bladeren. De stengel kan in 1 jaar 120 cm hoog worden. Bij milde winters (anders beschermen) gaat de kool jaren mee en groeit langzaam door. Deze kool staat wereldwijd bekend om zijn enorme bladproductie en is dan ook populair als betrouwbare voedselbron voor mens en dier. De eetbeleving is die van een pittige boerenkool, waar deze kool ook aan verwant is. Pluk het blad jong (voor een heerlijk hutspotje) en snoei de plant af en toe: kippen, konijnen, koeien…. ze zijn er dol op!
Deze kool wordt (samen met andere rassen) Tree Collard of Boomkool genoemd, vanwege de goede overwintering en uiteindelijk de stamvorming.

Een bijzonder “Sprouting”-type. Zaaien in mei-juni, uitplanten in juni-aug. en elk voorjaar komen 6-16 minibloemkooltjes (witte broccoli) uit de oksels te voorschijn. De planten geven jarenlang oogst en zijn zeer winterhard. Laat ook eens een trosje tot bloei komen: de crèmewitte bloemetjes zijn sierlijk!

Een rariteit in Noord-Europa, maar rond de Middellandse Zee een zeer bekende huiskool. Als bron voor wandelstokken werd deze al vroeg beschreven in de Vendée en vanaf 1827 werd de teelt in Engeland populair. Bij een zachte winter en zeker in zuidelijke landen kan de stam van deze kool uitgroeien tot 6 m hoogte! In ons klimaat groeit de plant in 2 jaar uit tot 2m! Om de lengtegroei te stimuleren moeten van onder af de bladeren worden verwijderd (en gegeten). Voor een heel ander effect: top eens een plant en smul van de boterzachte scheuten, die dan ontstaan. Bekend is de bereiding van traditionele soepen met deze kool, die in Spanje bijvoorbeeld “Caldo Gallego” wordt genoemd.

In Italië heet dit peulgewasje Cicerchia marchigiana en wordt aldaar al eeuwen lang uit de natuur gegeten! Als sierplantje met zijn witte, roze en bleekblauwe vlinderbloemetjes misstaat deze lathyrus allerminst. De hoogte is 60cm, geef ze een vochtige en zonnige plek. Heerlijk mals zijn de kleine, onrijpe peultjes en rond de Middellandse Zee worden de rijpe zaden gegeten als (droog)erwtjes: een voedzame lekkernij! Zet ze echter niet vaker dan 1x per week op het menu en kook ze 30min.; overmaat van bepaalde aminozuren in het zaad schaadt. In arme tijden at men zich het “Lathyrisme”, een zenuwziekte. Niet bang worden, rond de Middellandse Zee, maar ook in Azië wordt deze groente zeer regelmatig gegeten! Tenslotte: als bemestingsplant is deze lathyrus vanwege de snelle stikstof vastlegging zelfs effectiever dan klavers!

Deze Lathyruspeultjes geven na de blauwwitte tot hemelsblauwe bloei een interessante oogst van vrij dikke, gevlekte en gemarmerde “erwtjes”. Dit is een vruchtbaar ras, dat ongeveer 100-150 cm klimt. Uiteraard zijn ook de bloemen en frisse peultjes eetbaar. In Italië heet dit peulgewasje Cicerchia marchigiana en wordt aldaar al eeuwen lang uit de natuur gegeten! Als sierplantje met zijn grappige vlinderbloemetjes misstaat deze lathyrus allerminst. De hoogte is 60 cm, geef ze een vochtige en zonnige plek. Heerlijk mals zijn de kleine, onrijpe peultjes! Rond de Middellandse Zee worden de rijpe zaden gegeten als (droog)erwtjes: een voedzame lekkernij! Zet ze echter niet vaker dan 1x per week op het menu en kook ze minimaal 30 minuten: overmaat van bepaalde aminozuren in het zaad schaadt. In arme tijden at men zich het “Lathyrisme”, een zenuwziekte. Niet bang worden, rond de Middellandse Zee, maar ook in Azië wordt deze groente zeer regelmatig gegeten! Tenslotte: als bemestingsplant is deze lathyrus vanwege de snelle stikstof vastlegging zelfs effectiever dan klavers!

Dit meerjarige familielid van de Egyptische Papyrusriet kan wel 3 m hoog worden en groeit langs en in zoet of brak water. Tot het begin van de 19e eeuw werden de stengels van de Mattenbies veel gebruikt voor het maken van biezenmanden, vloermatten en zittingen van stoelen. De statige stengels bloeien fraai met diepbruine aartjes.
Veel delen van de plant worden gegeten: de wortels zijn rijk aan zetmeel en worden tot poeder gemalen of tot een siroop gemaakt. De knoppen aan het einde van de wortelstokken zijn fris en zoet, waardoor ze uitstekend rauw te eten zijn! Jonge stengelscheuten worden in de lente geoogst en rauw of gekookt gegeten. Het vermalen zaad of het stuifmeel zijn een smaakvolle toevoeging aan het bloem, waar cakes van worden gebakken.
Enkele medicinale eigenschappen vind je op internet.

Een bekende tuinplant, algemeen inheems in de VS, heel gemakkelijk te telen. Wat niet iedereen weet: de plant is in zijn geheel eetbaar! Het malse, lange, jonge blad is heerlijk door de sla, schrik niet van het “nalekken” van het blad, dit vocht mengt zich prima met dressing. Kort meekoken met soep, mengen met spinazie of roerbakken behoort ook tot de mogelijkheden. De stengels zijn een lekkernij als vervanger voor asperges en de (net geplukte) hemelsblauwe bloemen zijn heerlijke snoepjes tussendoor of als sierlijke topping op salades. Zo’n “matrozenblauwe” rauwkost is niet te versmaden! Deze meerjarige plant groeit flink uit in de tuin maar kan ook prima (jarenlang) in een grote pot groeien. Geef ze een zonnige tot halfbeschaduwde plaats met voldoende water.

Melde geeft eetbare blaadjes, die als spinazie of in de wok kan worden bereid, verliest niet zijn kleur. De sierwaarde wordt steeds meer ontdekt door tuinliefhebbers en bloemisten. Dit mengsel geeft groen, geel en rood blad met in dezelfde kleurencombinatie de sierlijke bloeipluimen.

Goudgeelbladige melde met idem bloei, fris en in de herfst een beauty! Oude bladgroente: wordt als spinazie gegeten, verliest niet zijn kleur.
WE LEVEREN GESCHOOND (ZEER FIJN) ZAAD.

Oude bladgroente met groen blad, wordt vooral als spinazie gegeten, verliest niet zijn kleur. Na de groene bloei zaait de plant zich gemakkelijk uit.